Είναι
προφανές ότι η Πολιτική των ΗΠΑ τα τελευταία έτη στην Μέση Ανατολή δεν απέδωσε.
Λιβύη, Υεμένη, Συρία και Ιράκ είναι διαλυμένα κράτη. Ποια είναι η Αμερικανική
πολιτική για αυτό δεν είναι εύκολο να διαφανεί, αλλά είναι καλό πριν ασκήσουμε
κριτική να κατανοήσουμε πως έχει αλλάξει το Γεωπολιτικό περιβάλλον στην
περιοχή.
Ο
καταλύτης ήταν η Αραβική Άνοιξη πού έδωσε την ψευδαίσθηση στην Δύση ότι οι
Δυτικές Αξίες και η Δυτική λογική, θα υιοθετούνταν από τις Αραβικές Μάζες. Αυτό
ήταν λογικό γιατί τα αιτήματα ήταν λογικά αφού ήταν τα διαχρονικά της
ανθρωπότητας και ζητούσαν Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και ψωμί. Πέραν
αυτού όμως αυτό που δεν έγινε αντιληπτό είναι, ότι στο συλλογικό αραβικό
υποσυνείδητο η ιδεώδης Πολιτεία για τον αραβικό κόσμο δεν είναι η Δημοκρατία
αλλά το διεπόμενο από τους νόμους του Κορανίου Χαλιφάτο.
Η
ιστορία που άρχισε στην Τυνησία τον Δεκέμβριο του 2010 ,το 2011 είχε ρίξει τον
Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, τον Καντάφι στην Λιβύη, άρχισε τις αναταραχές στην
Συρία ,ξεκίνησε τις πρώτες κινήσεις διάλυσης του Ιράκ . Λίγο μετά ένα κίνημα
θρησκευτικού Σουνιτικού φανατισμού στηριγμένο από την Σαουδική Αραβία
εμφανίστηκε στο Ιράκ που γιγαντώθηκε
μαζί με τους Σουνίτες του Ιράκ που είχαν εξαιρεθεί από τον Σιϊτική πρωθυπουργό
στο Ιράκ, τον Αλ Μαλίκι
. Και όταν ακόμα εμφανίστηκε η Δημοκρατία
στην Αίγυπτο, η Σαουδική Αραβία παρενέβη και εγκατέστησε δικτατορία στην
Αίγυπτο με την ανοχή των ΗΠΑ οι οποίοι δεν ήταν ικανοποιημένοι από το
δημοκρατικό αποτέλεσμα που έφερε τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην εξουσία και η μισή Μέση Ανατολή διαλύθηκε.
Μέσα
σε αυτή την κατάσταση οι ΗΠΑ επέτυχαν συμφωνία για τον έλεγχο των πυρηνικών του
Ιράν, αφαιρώντας έστω και ατελώς έναν εφιάλτη.
Εκτός
όμως από αυτό το αξιοσημείωτο επίτευγμα η πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή είναι
τουλάχιστον ασαφής.
Ένα,
σημαντικό, μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Αμερικανική Πολιτική είναι
ο θυμός Ισραηλινών και Σαουδαράβων για την συμφωνία με το Ιράν . Είναι προφανές
ότι και οι δύο, αυτές χώρες ,για άλλους λόγους η κάθε μία προτιμούσε η
σύγκρουση με το Ιράν να φτάσει στα άκρα.
Το
ότι αυτό ευτυχώς δεν έγινε ,έδωσε όμως το έναυσμα στην Σαουδική Αραβία να
αρχίσει να διαμορφώνει την Πολιτική της χωρίς κατ
' ανάγκη
να ευθυγραμμίζεται με αυτή των ΗΠΑ. Είναι δύσκολο για τις ΗΠΑ να αντιπαρατεθούν
με ένα σύμμαχο με τον οποίο έχουν τόσα μεγάλα οικονομικά και, πολιτικά
συμφέροντα παρ
' όλο
που σταδιακά κυριαρχεί στις ΗΠΑ η άποψη ότι και το Ιράν μπορεί μεσοπρόθεσμα να
εξελιχθεί σε σημαντικότατο εταίρο, όπως παλιά.
Όμως
με το Ισλαμικό Κράτος που είναι
ουσιαστικά δημιούργημα της Σαουδικής
Αραβίας, έχουμε εν διαλύσει την Συρία ,το Ιράκ, την Υεμένη τον Λίβανο και την
Λιβύη χωρίς η ευθύνη για αυτό να απαλλάσσει τους Ιρανούς.
Η
κατάσταση δεν μπορεί να κρατήσει για χρόνια. Πρέπει σταδιακά να αρχίσει να
μαζεύεται γιατί και άλλες χώρες όπως η Τουρκία και η Ρωσία προσπαθούν να
εκμεταλλευθούν τα κενά της Πολιτικής των ΗΠΑ . Όσο πιο πολυπαραμετρικό γίνεται
το σύστημα τόσο πιο δύσκολη είναι η επίλυση του.
Οι
ΗΠΑ έχουν δύο, κύριες δυσκολίες. Δεν μπορούν εύκολα
"πάση
δυνάμει
" να στραφούν εναντίον του Ισλαμικού Κράτους που όταν το ενίσχυε η Σαουδική Αραβία
οι ΗΠΑ είχαν ευμενή ουδετερότητα, και επίσης το σοβαρότερο να εμπλακούν οι ΗΠΑ
σε νέο πόλεμο ξηράς που η Προεδρία Ομπάμα δεν επιθυμεί και του οποίου η
επιτυχία κινδυνεύει να καταλήξει στην καθολική επιστροφή της Συρίας του Άσσαντ.
Όπως
ο ίδιος ο Κίσινγκερ παρατήρησε ,το κλειδί βρίσκεται στο να δεχτεί το Ιράν να
συμπεριφερθεί σαν κράτος με συμφέροντα και όχι σαν Ιμπεριαλιστική Δύναμη. Η
χιλιετής Σουνιτική - Σιϊτική διαμάχη είναι η ρίζα του προβλήματος, η πρόσφατη
ελαφρά στροφή των ΗΠΑ προς το Ιράν δημιούργησε τεράστιες εντάσεις αλλά αν οι
Σύροι δεν μπορούν να συνυπάρξουν σαν κράτος
ας συνυπάρξουν ως ομοσπονδία ή συνομοσπονδία, αλλά, όχι μόνο για την Συρία, το
Ισλαμικό Κράτος και οι 11ου Αιώνα κοσμοθεωρίες του είναι τόσο βλαβερές όσο η
χυδαία βία του και, πρέπει να εκλείψουν.
Οι
Ρώσοι αναγκαστικά πρέπει να συμμετέχουν και είναι πιο ρεαλιστές από την
Τεχεράνη και μπορούν να κάνουν την βρώμικη δουλειά.
Από
την στιγμή που στο ζήτημα προτίθενται να εμπλακούν και οι Κινέζοι, το Ισλαμικό
Κράτος πρέπει να συρρικνωθεί τάχιστα και να πάρουν ελεύθερη την θέση του οι
Σουνίτες που είναι και πλειοψηφία .
Αν
την συρρίκνωση του Ισλαμικού Κράτους, την κατορθώσουν οι Ρώσοι, τότε οι
Αμερικανοί, θα συνεννοηθούν ευκολότερα μαζί τους παρά με το Ιράν και την
Χεζμπολά. Πρώτος στόχος της Νέας Αμερικανικής Πολιτικής πρέπει να είναι η
Ειρήνη στην Συρία.
Η
Ειρήνη θα είναι δώρο και για την Συρία και για την Ευρώπη.
Πάντως
ένα είναι βέβαιο. Η ίδια η Μέση Ανατολή, δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει.
Το Σαουδαραβικό Βασίλειο έχει σαθρότερες ρίζες από ότι νομίζει. Ήδη υπάρχουν
πέντε Αραβικές ακυβέρνητές πολιτείες. Ακόμη και το Ισραήλ διαταράσσεται από νέα “
Iντιφάντα”
. Αυτού του είδους το μικρόβιο είναι πολύ
μεταδοτικό.
www.kassandros.gr