Σχόλιο

Ενας Αγωγός Χωρίς Αρχή και Τέλος

Ενας Αγωγός Χωρίς Αρχή και Τέλος

Όπως ανακοινώθηκε εδώ και μερικές ημέρες, σήμερα (20/3) πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην Ιερουσαλήμ η νιοστή τριμερής συνάντηση μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδος με υποτιθέμενο αντικείμενο τον περίφημο αγωγό East Med που πρόκειται να μεταφέρει φυσικό αέριο από τα "πλούσια" κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου -τα εκτός τουρκικής υφαλοκρηπίδος ευρισκόμενα- προς την Ευρώπη, μέσω Ελλάδος. Με στρατηγικό στόχο να βοηθήσει στη διαφοροποίηση της ενεργειακής προμήθειας της Ευρώπης, ενισχύοντας έτσι την ενεργειακή της ασφάλεια, παρά τις ομολογουμένως μικρές ποσότητες αερίου που αυτός σχεδιάζεται να μεταφέρει. Επειδή στο Energia.gr γνωρίζουμε καλά τον East Med και έχουμε κατ’ επανάληψη ασχοληθεί με το θέμα, από τότε δηλαδή που ξεκίνησε να συζητείται το project αμέσως μετά την αρχική σύλληψή του από τη ΔΕΠΑ το 2011, έως πολύ πρόσφατα (λχ βλέπε σχετικό Σχόλιο μας στις 27/12/2018), δεν παύουμε να εκπλησσόμαστε από την εφευρετικότητα των ανωτέρω κυβερνήσεων να το επαναφέρουν σε τακτά χρονικά διαστήματα στην επικαιρότητα, παρά τη μηδαμινή πρόοδο του έργου, και μάλιστα να συγκαλούν ειδικές τριμερείς ή τετραμερείς συσκέψεις σε υψηλότατο κυβερνητικό επίπεδο για να το συζητήσουν. Για αυτό, εδώ και καιρό, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το εν λόγω έργο έχει μετεξελιχθεί σήμερα σε έναν καθαρά "πολιτικό αγωγό" και αποτελεί πλέον μια πρόφαση για διακυβερνητικές συναντήσεις με κύριο θέμα την αμυντική και στρατηγική συμφωνία μεταξύ των τριών εμπλεκομένων χωρών.

Βρετανία και Ευρώπη

Βρετανία και Ευρώπη

Πάγιος στόχος της εξωτερικής πολιτικής του Ηνωμένου Βασιλείου στα χρόνια της αυτοκρατορικής ακμής, αλλά και αργότερα, ήταν να αποκλείσει την ανάδειξη μιας κυριάρχου δυνάμεως στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Η στήριξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έναντι των επεκτατικών επιβουλών της τσαρικής Ρωσίας προς τον Νότο είχε προηγηθεί. Τον δέκατο ένατο αιώνα, η Βρετανία διαδραμάτισε τον καθοριστικότερο ρόλο στη συντριβή του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και στην αποκατάσταση της παλαιάς τάξεως πραγμάτων στην Ευρώπη, έως ότου αυτή αντιμετώπισε, το 1848, νέα πρόκληση που όμως προερχόταν από αίτια εσωτερικά.

Τρελή Οικονομική και Νομισματική Πολιτική

Τρελή Οικονομική και Νομισματική Πολιτική

Δύο τρισεκατομμύρια και 600 δισεκατομμύρια ευρώ είναι το πρόσθετο χρήμα που «τύπωσε» η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τον Μάρτιο 2015. Το κόστος χρηματοδότησης των επενδύσεων μηδενίστηκε. Την Πέμπτη ο κ. Ντράγκι υποσχέθηκε να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Η Ελλάδα δεν πήρε ούτε ένα καπίκι από όλη αυτή την περίφημη ευρω-χρηματοδότηση, που κόντεψε να γίνει αφορμή για ακόμη μία κρίση Grexit, όταν ο κ. Τσίπρας απαίτησε την ένταξη της Ελλάδας για να δεχθεί τα πρόσθετα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης, ενώ ο κ. Τσακαλώτος είχε αποδεχθεί τη μοίρα του. Σε κάθε Ευρωπαίο (πλην Ελλήνων) αναλογεί ποσό 8.000 ευρώ νομισματικής επιδότησης, αφού η ΕΚΤ έβαζε στην οικονομία κατά το ως άνω διάστημα 1,3 εκατ. ευρώ το λεπτό! Από όλα αυτά δεν πήραμε ούτε... λέπι. Και συνεχίζουμε να μην παίρνουμε τίποτε γιατί –μη σώσουμε– δεν θελήσαμε την πιστωτική γραμμή. Αντιθέτως, συμφωνήσαμε, με τεράστιο κόστος, το οποίο μάλιστα κρατά κρυφό η κυβέρνηση, να παραχώσουμε 37 δισ. στο «μαξιλάρι». Ταυτοχρόνως, το κράτος ρούφηξε και την τελευταία ρανίδα ρευστότητας, διατήρησε το μπλοκάρισμα με τα μη εξυπηρετούμενα-«κόκκινα» δάνεια, ενώ συντηρεί τη φορολογική πίεση με καταιγίδα κατασχέσεων.

Ενέργεια και Γεωπολιτική : Μία Αρρηκτη Σχέση

Ενέργεια και Γεωπολιτική : Μία Αρρηκτη Σχέση

Η πρόσφατη ανακάλυψη ενός ακόμα κοιτάσματος υδρογονανθράκων στην εύφλεκτη κυπριακή ΑΟΖ ήρθε να μας υπενθυμίσει την πολύ στενή σχέση που υπάρχει μεταξύ ενέργειας και της γεωπολιτικής θέσης μιας χώρας ή ακόμα μιας ολόκληρης περιοχής. Μια σχέση που είναι τόσο αρχαία, όσο και η παρουσία του ανθρώπου στον πλανήτη Γη και η οποία έτεινε να γίνει καταλυτική καθώς αναπτύσσετο ο ανθρώπινος πολιτισμός και ο Homo sapiens εγκατέλειπε σταδιακά τα σπήλαια και τη νομαδική ζωή για να ριζώσει σε συγκεκριμένες περιοχές και να αναπτύξει οικισμούς με βάση τη γεωργία και την αλιεία, δύο δραστηριότητες που ως γνωστό αποτέλεσαν τη βάση του σύγχρονου πολιτισμού. Με τις δραστηριότητες του εκπολιτισμένου ανθρώπου να εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από την ύπαρξη ενεργειακών πρώτων υλών που είτε διατίθεντο σε αφθονία κατά τόπους, είτε έπρεπε να μεταφερθούν από κοντινές ή μακρινές αποστάσεις. Με τη σταδιακή ανάπτυξη των δεξιοτήτων του ανθρώπου, με απόγειο την κατασκευή πόλεων και διαφόρων έργων υποδομής, η σχέση ενέργειας και εντοπιότητας ενισχύθηκε έτι περαιτέρω. Η σχέση αυτή έλαβε πλέον μυθικές διαστάσεις με την έλευση της βιομηχανικής επανάστασης, αφού στηρίχθηκε στην ύπαρξη και διαθεσιμότητα μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας που αποτέλεσαν και τη βάση κάθε είδους βιομηχανικής δραστηριότητας. Τόσο η υδροκίνηση, η αιολική ενέργεια, όσο και ο άνθρακας, το κάρβουνο, αλλά και η ξυλεία προσέφεραν την απαραίτητη ενέργεια για τις διάφορες βιομηχανικές και άλλες δραστηριότητες του ανθρώπου κατά τους 18ο και 19ο αιώνα, συμπεριλαμβανομένης και της ραγδαίας ανάπτυξης των μεταφορών (βλέπε ατμοκίνηση σε τραίνα και πλοία).

Οι Ερευνες για Φυσικό Αέριο στην Κυπριακή ΑΟΖ και η Εντεινόμενη Τουρκική Προκλητικότητα

Οι Ερευνες για Φυσικό Αέριο στην Κυπριακή ΑΟΖ και η Εντεινόμενη Τουρκική Προκλητικότητα

Καθώς συνεχίζονται οι έρευνες της ExxonMobil στο τεμάχιο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ, όπου σύμφωνα με πληροφορίες αναμένονται ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα για την εύρεση εμπορικά εκμεταλλεύσιμων αποθεμάτων φυσικού αερίου, κλιμακώνονται οι τουρκικές αντιδράσεις. Όλες οι κινήσεις της Τουρκίας τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες και οι δημόσιες δηλώσεις της πολιτικής και στρατιωτικής της ηγεσίας εμφανίζουν τη γείτονα ως ένα κράτος που ευρίσκεται υπό διαρκή απειλή, τόσο από τις δήθεν εχθρικές συμπεριφορές των γειτόνων του ,αλλά και από την παρέμβαση του διεθνούς παράγοντα. Χαρακτηριστικές είναι οι πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν ,ο οποίος σε προεκλογική εκστρατεία στην Προύσα (15/2) μεταξύ άλλων δήλωσε «Εάν δεν προστατεύσουμε με αυστηρό τρόπο τα δικαιώματά μας και τα συμφέροντά μας στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στην Κύπρο, γνωρίζουμε πολύ καλά πώς αυτό θα εμφανιστεί στο μέλλον».

Ενεργειακή Εξάρτηση: Η Αχίλλειος Πτέρνα της Ελλάδος

Ενεργειακή Εξάρτηση: Η Αχίλλειος Πτέρνα της Ελλάδος

Στο πλαίσιο της κατάρτισης του Μακροχρόνιου Ενεργειακού Σχεδιασμού της Ελλάδος από την Εθνική Επιτροπή για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), που ολοκληρώθηκε στα τέλη Ιανουαρίου και κατατέθηκε από το ΥΠΕΝ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ενεργειακή Ασφάλεια αναδείχθηκε ως μία από τις σημαντικότερες παραμέτρους στη χάραξη εθνικής ενεργειακής στρατηγικής. Η δυνατότητα εξασφάλισης αδιάλειπτης παροχής ενέργειας, είτε αυτό αφορά τον ηλεκτρισμό, το φυσικό αέριο, τον άνθρακα ή το πετρέλαιο αποτελεί βασική προϋπόθεση για την απρόσκοπτη λειτουργία των διαφόρων ενεργειακών συστημάτων στην οποία βασίζεται η τεχνολογικά προσανατολισμένη κοινωνία και οικονομία. Σήμερα η Ελλάδα εμφανίζεται ως μία από τις πλέον εξαρτώμενες από ενεργειακές εισαγωγές χώρες της ΕΕ, αφού η ενεργειακή της εξάρτηση φθάνει το 73,6% (στοιχεία Eurostat 2017), τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος, επίσης υψηλός, φθάνει το 54%. Δυστυχώς και βάσει των προβλέψεων του ΕΣΕΚ για την ενεργειακή ζήτηση και προσφορά, η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας σε βάθος χρόνου, δηλ. μέχρι το 2040, εξελίσσεται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα και δεν πέφτει κάτω από το 72,0%. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η χώρα, καθώς θα αναπτύσσεται, θα εξακολουθήσει να εξαρτάται από υψηλές εισαγωγές καυσίμων, κάτι που έχει σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών και ως γνωστό έχει επιδράσει και επιδρά ανασχετικά στις όποιες προσπάθειες τόνωσης της επιχειρηματικότητας και οικονομικής ανάπτυξης γενικότερα.

Μια Βαθιά Αντιλαϊκή Απόφαση

Μια Βαθιά Αντιλαϊκή Απόφαση

Αναθεώρηση άρθρου 16 του Συντάγματος, τέλος. Το κυβερνών κόμμα, με «παρδαλή» πλειοψηφία, αποφάσισε πως, για άλλα δέκα χρόνια, η Ελλάδα θα είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη όπου ο πολίτης δεν θα έχει δικαίωμα επιλογής στην ανώτατη εκπαίδευση μέσα στη χώρα του. Το δικαίωμα αυτό θα συνεχίσει να το ασκεί εκτός Ελλάδος. Για άλλα δέκα χρόνια, οι νέοι θα σπουδάζουν στις γειτονικές χώρες, η προσέλκυση ξένων φοιτητών στην Ελλάδα θα είναι ανέκδοτο, λαμπροί επιστήμονές μας θα συνεχίζουν να διδάσκουν σε ξένα ΑΕΙ, τα κάθε λογής κολέγια θα αναγνωρίζουν, ελέω Ε.Ε., επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά δεν θα διακινδυνεύουν επενδύσεις σε έρευνα και καινοτομία. Το δημόσιο πανεπιστήμιο (περήφανο για τις εξαιρέσεις του) θα ασφυκτιά κάτω από τον αποπνικτικό έλεγχο και τον σχεδιασμό του κράτους, χωρίς δικαίωμα ανάπτυξης, συνεργασιών και ισότιμης συμμετοχής στον διεθνή ανταγωνισμό. Η αντίδραση της κυβέρνησης στην αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, παρέα με τη Χρυσή Αυγή, δείχνει το αναχρονιστικό και, εντέλει, βαθύτατα αντιλαϊκό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ οι πλούσιοι έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους στα καλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού, η κυβέρνηση αρνείται τον εκσυγχρονισμό και την άμιλλα μεταξύ των δημόσιων ΑΕΙ και, ταυτόχρονα, τη δυνατότητα να δημιουργηθούν μη κρατικά και μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, που θα δώσουν την ευκαιρία στα παιδιά, κυρίως των οικονομικά ασθενεστέρων, σε μια υψηλού επιπέδου ανώτατη εκπαίδευση. Η χώρα χάνει ακόμα μία ευκαιρία, ενώ ο κόσμος ζει στους ρυθμούς της ψηφιακής εποχής.

Διλήμματα και Προβληματισμοί στην Πορεία προς την Ενεργειακή Μετάβαση

Διλήμματα και Προβληματισμοί στην Πορεία προς την Ενεργειακή Μετάβαση

Τόσο η ανάγκη για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου όσο η εδώ και πολλά χρόνια συντελούμενη στροφή των προηγμένων οικονομιών του πλανήτη προς το φυσικό αέριο και την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), για ανεξάρτητους με την Κλιματική Αλλαγή λόγους, συνιστούν το υπόβαθρο πάνω στο οποίο επιχειρείται σήμερα η «ενεργειακή μετάβαση». Μία μετάβαση του ενεργειακού συστήματος, τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, που αποβλέπει σε βάθος χρόνου στην απανθρακοποίησή του σε επίπεδο παραγωγής και χρήσης, με απώτερο στόχο σε 30 με 50 χρόνια από σήμερα να έχει επέλθει ένας ριζικός μετασχηματισμός στην δομή και λειτουργία του. Ένας μετασχηματισμός που προβλέπει: (α) την δραματική μείωση ή και πλήρη εξάλειψη του μεριδίου του άνθρακα στην ηλεκτροπαραγωγή και στην βιομηχανία, με την παράλληλη καθιέρωση του φυσικού αερίου ως καύσιμου επιλογής που αντικαθιστά τον άνθρακα, (β) την μείωση ή και πλήρη εξάλειψη του πετρελαίου ως βασικού καυσίμου στις μεταφορές, όπου αντικαθίσταται σταδιακά με την αεριοκίνηση και ηλεκτροκίνηση, (γ) την πλήρη εξάλειψη του πετρελαίου στην ηλεκτροπαραγωγή (με την Ελλάδα να είναι μία από τις λίγες χώρες που χρησιμοποιούν σήμερα πετρέλαιο για ηλεκτροπαραγωγή στα μη διασυνδεδεμένα νησιά), αλλά και στην θέρμανση εσωτερικών χώρων και (δ) την συνεχή βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας σε όλα τα επίπεδα, όπως στον οικιακό και εμπορικό τομέα, στην βιομηχανία και στις μεταφορές.

Διάλογος Κορυφής Χωρίς Ομως Ουσία

Διάλογος Κορυφής Χωρίς Ομως Ουσία

Η επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία, η πρώτη μετά από 11 χρόνια, δεν φαίνεται να έχει άμεσα και απτά αποτελέσματα, ως προς τα προβλήματα που ταλανίζουν εδώ και χρόνια τις σχέσεις των δύο χωρών. Πέρα από τις δημόσιες φιλοφρονήσεις από τις δηλώσεις των δύο ηγετών ήταν σαφές ότι δεν γεφυρώθηκαν οι διαφορές στα θέματα αιχμής. Μπορεί να μην είχαμε τις δημόσιες διαφωνίες που παρουσιάστηκαν κατά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα το Δεκέμβρη του 2017. Όμως ήταν εμφανής η επιμονή του τούρκου ηγέτη στο θέμα των 8 στρατιωτικών, καθώς δεν δίστασε να προχωρήσει στην επικήρυξη τους την ημέρα που ο έλληνας πρωθυπουργός έφτανε στην Άγκυρα. Εξίσου σαφής ήταν και η αναφορά του στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, ενώ στο πολυσυζητημένο θέμα της θεολογικής σχολής της Χάλκης δεν φαίνεται να υπήρξε η παραμικρή πρόοδος, καθώς συνδέθηκε με το γνωστό θέμα των μουφτήδων. Είναι εμφανές ότι αυτή την ώρα, όπως επεσήμανε και ο κ. Τσίπρας, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για σημαντικά βήματα βελτίωσης στις σχέσεις των δύο χωρών. Είναι ενδεικτικό ότι ο έλληνας πρωθυπουργός δήλωσε ότι ο διάλογος αποσκοπεί στο να μπουν τα θεμέλια για μια πιο συστηματική επαφή, καθώς δεν μπορεί να «χτιστεί τώρα κάτι παραπάνω».

«Εις την Πόλιν...»

«Εις την Πόλιν...»

Συνάντηση αναμένεται να έχει στην Κωνσταντινούπολη, την Τρίτη, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Και ερεθισμός αρχίζει να διαπερνά την εσωτερική πολιτική σκηνή. Δεν είναι παράδοξο, εάν ληφθεί υπ’ όψιν το κλίμα που δεσπόζει στην Αθήνα. Μόνο που η Ελλάς, σε αντίθεση με κάποιες άλλες χώρες στη Βόρεια Ευρώπη, δεν είναι δυνατόν να αναθέσει την πορεία των εξωτερικών της σχέσεων σε έναν αυτόματο πιλότο. Αυτά συμβαίνουν στη Δανία ή και στην Ολλανδία, αλλά όχι παρ’ ημίν. Διότι, παρά τις «σταθεροποιητικές» πρωτοβουλίες του ΝΑΤΟ ή της Ε.Ε., η κατάσταση στη Βαλκανική παραμένει ρευστή. Και μόνον από την άποψη ότι το αλβανικό στοιχείο δεν έχει επιτύχει την «ολοκλήρωσή» του, όπως συνέβη με τις αποσχισθείσες Δημοκρατίες της διαλυθείσης Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας.

Σχεδιασμό για την Ενέργεια και το Κλίμα Αποκτήσαμε. Ενεργειακή Πολιτική Εχουμε;

Σχεδιασμό για την Ενέργεια και το Κλίμα Αποκτήσαμε. Ενεργειακή Πολιτική Εχουμε;

Μπορεί ο τίτλος του σημερινού Σχολίου να ακούγεται οξύμωρος, όμως πιστεύουμε ότι απηχεί σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα. Γιατί πράγματι με την ολοκλήρωση -μετά μια περίοδο δημόσιας διαβούλευσης- και κατάθεση πριν δυο ημέρες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), η Ελλάδα απόκτησε μεν ένα είδος μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού, πλην όμως αυτός δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μιας εθνικής ενεργειακής πολιτικής. Και ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι η σχεδίαση και συγγραφή του ΕΣΕΚ στηρίχθηκε απόλυτα σε προδιαγραφές οι οποίες αποφασίστηκαν και προετοιμάστηκαν στις Βρυξέλλες και ισχύουν για όλες τις χώρες ανεξαρτήτως (δίδοντας μια υπέρμετρη έμφαση στη μείωση των εκπομπών ρύπων και στην προώθηση των ΑΠΕ) και αγνοώντας επιδεικτικά τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας. Στην περίπτωση της Ελλάδας και ενώ είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι υδρογονάνθρακες (πετρέλαιο και φυσικό αέριο), οι οποίοι εισάγονται κατά 99% ,καλύπτουν σήμερα το 67% της τελικής ενεργειακής κατανάλωσης, δε λαμβάνονται σχεδόν καθόλου υπόψη στο ΕΣΕΚ από την άποψη της διαχείρισής των κατά τα επόμενα χρόνια, καθώς θα επιχειρείται η μείωση του μεριδίου τους (κυρίως του πετρελαίου) στο ενεργειακό ισοζύγιο. Και αυτό γιατί το ΕΣΕΚ ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τη μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου (στόχος για μείωση 37% μέχρι το 2030), την αύξηση του μεριδίου των ΑΠΕ στο ενεργειακό ισοζύγιο σε 32% από το σημερινό 16%, την εξοικονόμηση της συνολικής ενεργειακής κατανάλωσης κατά 33% και παράλληλα την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας.

Ο Εξ Ανατολών Κίνδυνος Απείρως Σοβαρότερος: Απαιτείται Νέα Στρατηγική για την Αντιμετώπισή του

Ο Εξ Ανατολών Κίνδυνος Απείρως Σοβαρότερος: Απαιτείται Νέα Στρατηγική για την Αντιμετώπισή του

Μπορεί αυτή την περίοδο η επικαιρότητα να μονοπωλείται σχεδόν αποκλειστικά από την επικείμενη ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, όμως η μεγάλη και πολύ πραγματική απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας εξακολουθεί να προέρχεται εξ ανατολών. Και ναι μεν το Μακεδονικό ζήτημα αναφέρεται και αυτό σε εδαφικές απειλές, λόγω του αποδεδειγμένου αλυτρωτισμού των Σκοπίων, πλην όμως ο ατυχής χειρισμός του από τη σημερινή κυβέρνηση μάλλον το ανήγαγε ως θέμα έσχατης εσωτερικής πόλωσης και πολιτικής αντιπαράθεσης παρά ως την πολυπόθητη γέφυρα για μια δίκαιη και συναινετική λύση μεταξύ της Ελλάδος και του βορείου γείτονά της. Έτσι, κινδυνεύουμε σήμερα να βρεθούμε με μια κολοβή συμφωνία που ναι μεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις του διεθνούς παράγοντα, αλλά έχει οδηγήσει τη χώρα σε έναν αχρείαστο και βαθύ εσωτερικό διχασμό, ενώ η εφαρμογή της στην πράξη είναι βέβαιο ότι θα έχει δυσκολίες, κινδύνους και εμπλοκές σ’ ένα διεθνές περιβάλλον πρωτοφανούς ρευστότητας. Τούτων λεχθέντων και της συμφωνίας των Πρεσπών να έχει δρομολογηθεί πλέον για ψήφιση στη Βουλή, όπου εκτιμάται ότι θα περάσει με οριακή πλειοψηφία, η προσοχή μας θα πρέπει να στραφεί προς ανατολάς και τους κινδύνους που υποθάλπει η ακατάσχετη ρητορική του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν εις βάρος της χώρας μας και το νεοοθωμανικό δόγμα που πρεσβεύει. Παρά την εντυπωσιακή βελτίωση των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών τα τελευταία χρόνια -με το ενεργειακό να ευρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της βελτίωσης- την αμυντική συνεργασία τους στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και στην αντιμετώπιση του προσφυγικού και τα διάφορα σύμφωνα φιλίας που έχουν κατά καιρούς υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών, η Άγκυρα δεν χάνει ευκαιρία να προκαλεί την Ελλάδα στο Αιγαίο πότε μέσω της συστηματικής αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων για έρευνες υδρογονανθράκων εντός της ΑΟΖ -που όμως δεν έχουμε προκηρύξει, πολλώ μάλλον οριοθετήσει- αλλά και των χωρικών μας υδάτων και άλλοτε με ωμές εδαφικές διεκδικήσεις μέσω της θεωρίας των γκρίζων ζωνών (βλ. Ίμια και άλυσο νήσων και βραχονησίδων στο Ανατολικό Αιγαίο).

Η Κρίση του Ενεργειακού μας Συστήματος και οι «Αποδιοπομπαίοι Τράγοι»

Η Κρίση του Ενεργειακού μας Συστήματος και οι «Αποδιοπομπαίοι Τράγοι»

Όπως επισημάναμε σε ένα αρκετά τεκμηριωμένο άρθρο μας την περασμένη Δευτέρα (βλ. εδώ), το ενεργειακό σύστημα της χώρας τις τελευταίες ημέρες υπέστη μια σκληρή δοκιμασία και έφθασε στα όριά του. Όμως, δεν κατέρρευσε οδηγώντας την χώρα σε black out και άλλες ανεπιθύμητες καταστάσεις και κατά τα φαινόμενα δεν πρόκειται να καταρρεύσει. Αφενός μεν διότι η ζήτηση διαμορφώνεται σε διαχειρίσιμα επίπεδα (λέγε με οικονομική δυσπραγία, κρίση ή ό,τι άλλο θέλετε) και αφετέρου γιατί το ενεργειακό σύστημα διαθέτει ένα μικρό, αλλά πολύ διακριτό περιθώριο ασφάλειας τόσο στην ηλεκτροπαραγωγή, όσο και στο φυσικό αέριο. Η μεν ηλεκτροπαραγωγή, μετά από επενδύσεις πολλών ετών σε νέες θερμικές ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες από ΔΕΗ και ιδιώτες παραγωγούς, αλλά και την μεγάλη διείσδυση των ΑΠΕ στο ηλεκτροπαραγωγικό μείγμα της χώρας, έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά, βελτιώνοντας εντυπωσιακά το βαθμό ασφάλειας του όλου συστήματος. Στο δε φυσικό αέριο υπάρχει και εδώ σχετική διαφοροποίηση στην προμήθεια, αφού εισάγουμε αέριο από τρεις διαφορετικές πύλες, ενώ παράλληλα έχει αυξηθεί και η αποθηκευτική δυνατότητα του τερματικού σταθμού LNG της Ρεβυθούσας με την προσθήκη της τρίτης δεξαμενής και τη διεύρυνση του καταλόγου των προμηθευτών.

Η Μέρκελ και ο Μακρύς Ελληνικός Χειμώνας

Η Μέρκελ και ο Μακρύς Ελληνικός Χειμώνας

Το 2010, με την Ελλάδα να απειλείται με χρεοκοπία, η Αγκελα Μέρκελ αποφάσισε –με σημαντική καθυστέρηση, που είχε μεγάλο κόστος– να συμβάλει στη διάσωση της χώρας. Ηταν μία πολιτικά δύσκολη απόφαση: οι Γερμανοί ψηφοφόροι είχαν πειστεί να αποδεχθούν την αντικατάσταση του μάρκου με το ευρώ με την υπόσχεση ότι κάθε χώρα-μέλος της ΟΝΕ θα ήταν υπεύθυνη για τα χρέη της (το περίφημο no bailout clause της Συνθήκης του Μάαστριχτ). Ηταν λοιπόν εξόχως ενοχλητικό για την καγκελάριο το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση στην Ελλάδα, το αδελφό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αντιτάχθηκε και καταψήφισε το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης. Ως αποτέλεσμα, οι σχέσεις της Μέρκελ με τον Αντώνη Σαμαρά παρέμειναν ψυχρές, τουλάχιστον μέχρι να αναλάβει την πρωθυπουργία και να προσαρμοστεί στις επιταγές του δεύτερου προγράμματος διάσωσης. Ακόμα και μετά την εκλογή του, το καλοκαίρι του 2012, η καγκελάριος σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο να λύσει το ελληνικό ζήτημα διά της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.

Πού Πας Καραβάκι με Τέτοιο Καιρό;

Πού Πας Καραβάκι με Τέτοιο Καιρό;

Η Ελλάδα άφησε πίσω της το τελευταίο πρόγραμμα στήριξης και με αυτό, μία παρατεταμένη περίοδο κρίσης, αβεβαιότητας και χαμηλών προσδοκιών. «Η Ελλάδα ανέκτησε την αυτονομία της και πάνω απ’ όλα την εμπιστοσύνη για ένα μέλλον ευημερίας, δημιουργικότητας και ανάπτυξης», είπε πρόσφατα, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Η κυβέρνηση έχει προαναγγείλει την έξοδο της χώρας στις αγορές, για το τρέχον έτος και σπεύδει να προεξοφλήσει το ζωηρό ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών για την οικονομία που «αποκτά ελκυστικά και αναπτυξιακά χαρακτηριστικά», όπως υποστηρίζουν στο Μαξίμου. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είναι βάσιμη η αισιοδοξία της κυβέρνησης; Πώς επηρεάζεται η Ελλάδα από τα όσα συμβαίνουν εκεί έξω, πέρα από τα βαλκανικά σύνορά μας; Για να απαντηθεί το ερώτημα χρειάζεται να κάνουμε μικρή αναστροφή και να ταξιδέψουμε στο χρόνο, μερικούς μήνες νωρίτερα.

East Med: Ενας Πολιτικός Αγωγός

East Med: Ενας Πολιτικός Αγωγός

Δεν περνάει σχεδόν ούτε μία ημέρα που ο αγωγός East Med, ο οποίος πρόκειται να μεταφέρει φυσικό αέριο από τα πλούσια κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη μέσω Ελλάδος, να μη μονοπωλεί την επικαιρότητα. Ο εν λόγω αγωγός -που μόνο ως έργο επιστημονικής φαντασίας λογίζεται από ορισμένους, λόγω των extreme τεχνικών προδιαγραφών του- αποτελεί χωρίς την παραμικρή αμφιβολία μια σημαντική πρόκληση όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τα υπόλοιπα κράτη της περιοχής, δηλαδή την Αίγυπτο, την Κύπρο και το Ισραήλ, από τα κοιτάσματα των οποίων, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των υπευθύνων, θα αντλεί ποσότητες -στην αρχή μέχρι 10,0 δισ. κυβικά μέτρα το χρόνο- για να τα μεταφέρει μέσω Ελλάδος στη νότιο Ιταλία και από εκεί στις ευρωπαϊκές αγορές. Ο εν λόγω αγωγός προτάθηκε αρχικά το 2011 από την ΔΕΠΑ, η οποία ακολούθως, το 2014, τον ενέταξε στην κοινοπραξία IGI- Poseidon (στην οποία συμμετέχουν ισόποσα η ΔΕΠΑ και η ιταλική Edison) που στη συνέχεια προχώρησε στην ανάθεση μελέτης σκοπιμότητας σε διεθνή εταιρεία συμβούλων. Η εν λόγω μελέτη καθόρισε τόσο τη χάραξη της διαδρομής του αγωγού, όσο και τις τεχνικές προδιαγραφές του έργου. Σύμφωνα με αυτές, το μήκος του αγωγού θα φθάσει τα 1.900 χιλιόμετρα, ενώ θα διέρχεται από βαθειά ύδατα στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του, φθάνοντας ακόμη και τα 3.000 μέτρα υπό την επιφάνεια της θαλάσσης. Στην πρώτη φάση λειτουργίας του, ο East Med θα μπορεί να μεταφέρει 10,0 δισ. κυβικά μέτρα κατ’ έτος, ενώ σε μια δεύτερη φάση, η χωρητικότητά του θα μπορέσει να αυξηθεί στα 16,0 δισ. κυβικά μέτρα.