Σχόλιο

Αμφιπρόσωπο Πελατειακό Κράτος

Αμφιπρόσωπο Πελατειακό Κράτος

Θέλει να είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Και πρέπει να περιορίσει δραστικά τα δημόσια έξοδα, γιατί το κράτος έχει χρεοκοπήσει, η δημόσια οικονομία, η εσωτερική αγορά, η παραγωγικότητα έχουν καταρρεύσει, διαλυθεί. Ποια μπορεί να είναι τα γνωρίσματα μιας αριστερής κυβερνητικής πολιτικής σε αυτή την περίπτωση; Προφανώς, να περιοριστούν τα έξοδα του κράτους, χωρίς οι φτωχοί να γίνουν φτωχότεροι και χωρίς οι τίμιοι πολίτες να υποστούν ατιμωτική λεηλασία του μόχθου τους. Αρα, αριστερή (κοινωνικών στόχων) πολιτική είναι να παταχθούν με συνέπεια και μεθοδικά οι σπατάλες του κράτους, όχι τα τίμια έσοδα των πολιτών. Να εξαλειφθεί το πελατειακό κράτος: να πάψουν τα κόμματα να εξαγοράζουν με κρατικό (κοινωνικό) χρήμα ψήφους πολιτών. Να πάψουν τα κόμματα να «διαπλέκονται» με «νταβατζήδες» (εργολήπτες και προμηθευτές του Δημοσίου): να ληστεύουν το κρατικό ταμείο και να μοιράζονται τα κλοπιμαία με τον υπόκοσμο

100 ‘Ημέρες Τραγικῶν Χειρισμῶν

100 ‘Ημέρες Τραγικῶν Χειρισμῶν

Στις 5 Μαΐου συμπληρώθηκαν 100 ἡμέρες ἀπό τίς ἐκλογές τῆς 25ης Ἰανουαρίου, στίς ὁποῖες ὁ ἑλληνικός λαός ἀνέδειξε πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργό τόν κ. Ἀλέξη Τσίπρα. Δυστυχώς, ο ἀπολογισμός τῶν κυβερνητικῶν πεπραγμένων κατά τό διάστημα αὐτό εἶναι ἀπογοητευτικός. Ἀναλογισθεῖτε ποιά ἦταν ἡ κατάστασις τῆς χώρας πρίν ἀπό 100 ἡμέρες καί συγκρίνετέ την μέ τήν σημερινή. Τότε κανένας δέν μιλοῦσε γιά ἐνδεχόμενο πτωχεύσεως καί ἀποχώρηση τῆς χώρας ἀπό τήν Εὐρωζώνη. Τώρα ὁ κίνδυνος αὐτός εἶναι ἀπολύτως ὑπαρκτός

Αναζητείται η Χρυσή Τομή για τη Διακοψιμότητα

Αναζητείται η Χρυσή Τομή για τη Διακοψιμότητα

Είναι σαφές ότι η λήψη ενός μέτρου στοχεύει στη θεραπεία προβλημάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, κάποιος μπορεί να επωφελείται, κάποιος άλλος λιγότερο και κάποιος να χάνει. Με απλά λόγια, ένα μέτρο δεν συνιστά πανάκεια για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Αυτό θα ήταν το ιδανικό και ποιος δεν θα το ήθελε. Η πρακτική, όμως, και η πραγματικότητα άλλα επιτάσσουν. Και έχουμε δει μέτρα εντελώς άδικα τα τελευταία χρόνια, που φέρονταν, μάλιστα, ότι θεσμοθετούνται για ευγενείς σκοπούς. Αμ, δε

Οι Πολιτικές Εξελίξεις Περνούν Μέσα Από το «Κεφάλαιο» της Ενέργειας

Οι Πολιτικές Εξελίξεις Περνούν Μέσα Από το «Κεφάλαιο» της Ενέργειας

Το ενεργειακό και πιο συγκεκριμένα οι εδώ και χρόνια βαλτωμένες αλλά ουσιαστικές αλλαγές που έπρεπε να είχαν γίνει κυρίως στην αγορά ηλεκτρισμού αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα στην διαπραγμάτευση για την μεγάλη συμφωνία, η το 3ο Μνημόνιο για να είμεθα πιο ειλικρινείς, που θα ακολουθήσει την ενδιάμεση συμφωνία του Μαΐου, η οποία απ’ ότι φαίνεται βαίνει προς ολοκλήρωση. Σύμφωνα με πληροφορίες του energia.gr στην ενδιάμεση συμφωνία δεν θίγεται καθόλου το κεφάλαιο της ενέργειας, αφού οι εταίροι δεν επιθυμούν να δυσκολέψουν περαιτέρω τα πράγματα σε αυτό το στάδιο. Μοναδική αναφορά θα υπάρχει στην επίσης βαλτωμένη υπόθεση της πώλησης του ΔΕΣΦΑ (έναντι πινακίου φακής) στην Αζέρικη SOCAR, η οποία μπορεί μεν να μην είναι πολυεθνική αλλά αποτελεί μία άκρως αδηφάγο επιχείρηση με κύριο μέτοχο την δυναστεία των Αλίεφ

Στροφή στον Ρεαλισμό

Στροφή στον Ρεαλισμό

Δυστυχώς, χρειάστηκε να περάσουν τρεις μήνες, στη διάρκεια των οποίων επιδεινώθηκε δραματικά η κατάσταση της οικονομίας, ώστε να αποφασίσει ο πρωθυπουργός ότι χωρίς «δούναι» δεν υπάρχει «λαβείν» στις διεθνείς πολιτικές και οικονομικές σχέσεις. Η προσγείωση ήταν ανώμαλη, καθώς ο πήχυς είχε τοποθετηθεί στα ύψη με τα υπερφίαλα προεκλογικά συνθήματα «εμείς θα χτυπάμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν». Οι Δονκιχωτισμοί της προεκλογικής περιόδου και του τελευταίου τριμήνου όμως κόστισαν ακριβά στη χώρα. Οι «θεσμοί» έμειναν ανένδοτοι στον βασικό προσανατολισμό και αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης της χώρας και οι δόσεις των δανείων σε ΕΚΤ και ΔΝΤ πρέπει να καταβληθούν στην ώρα τους, για να μην υπάρξει πιστωτικό γεγονός

Διασύνδεση Κρήτης: Τώρα Είναι (Επιτέλους!) η Ώρα της Υλοποίησης

Διασύνδεση Κρήτης: Τώρα Είναι (Επιτέλους!) η Ώρα της Υλοποίησης

Η διασύνδεση της Κρήτης με το ηπειρωτικό σύστημα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το Γεφύρι της Άρτας. Μελέτες επί μελετών έχουν γίνει χρόνια ως τώρα, αγαθές προθέσεις εκδηλώνονταν, αλλά κάπου εκεί τελείωνε η υπόθεση. Η ιδέα υλοποίησης του έργου πάει πολλές δεκαετίες πίσω. Στη δεκαετία του ’70. Μάλιστα. Όσο κι αν ακούγεται εξωφρενικό, η πρώτη ιδέα για την κατασκευή της σύνδεσης της Κρήτης με την χερσαία Ελλάδα «έπεσε» πριν από κοντά έναν αιώνα, με την πρώτη μελέτη να γίνεται το 1968, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν οικονομικά συμφέρουσα για την επόμενη δεκαετία, με το βάθος πόντισης των καλωδίων να θεωρείται για τα δεδομένα της εποχής απαγορευτικό

Επιστροφή στη Λιβύη;

Επιστροφή στη Λιβύη;

Είναι δυνατόν να πληγούν χειρουργικά τα ορμητήρια των δουλεμπόρων στη Λιβύη, χωρίς η Ε.Ε. να εμπλακεί στη χαοτική εσωτερική αντιπαράθεση μιας χώρας που επί της ουσίας είναι ακυβέρνητη πολιτεία; Μπορεί έστω και με επικοινωνιακή αφορμή την ανάσχεση του κύματος των προσφύγων να υπάρξει σήμερα αποτελεσματική σταθεροποιητική επέμβαση της Ευρώπης στη Λιβύη; Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι ασυζητητί αρνητικές: Πρώτον, στη χώρα δεν υπάρχει ενιαία και συντεταγμένη κρατική εξουσία, με την οποία θα μπορούσε να υπάρξει προσυνεννόηση πριν υπάρξουν αεροπορικά και ναυτικά πλήγματα χωρών της Ε.Ε. κατά βάσεων δουλεμπόρων

Στά Πρόθυρα τῆς Πτωχεύσεως

Στά Πρόθυρα τῆς Πτωχεύσεως

Ὅταν μία ἰδιωτική ἐπιχείρησις ἀντιμετωπίζει ἀνυπέρβλητα οἰκονομικά προβλήματα, ὑπάρχουν συνήθως κάποια στάδια πού θά διανύσει μέχρι νά φθάσει στήν τελικήπτώχευση, μέ τά ἑξῆς συμπτώματα: Τό πρῶτο σύμπτωμα εἶναι ἡ ταμειακή στενότης.Εἰδικῶς στήν Ἑλλάδα, ὅπου ἡἀγορά λειτουργεῖ μέ αὐριανό ἤ μεθαυριανό χρῆμα (βλέπε 6μηνο ἤ 12μηνο), οἱ περισσότερες ἐπιχειρήσεις λειτουργοῦν μέ πολύ περιορισμέναταμειακά διαθέσιμα

Κορύφωση της Κρίσης

Κορύφωση της Κρίσης

Οδεύουμε σταθερά προς την κορύφωση ενός ψυχολογικού πολέμου της πλέον ακραίας μορφής. Το θέμα είναι εάν οδηγηθούμε σε σύγκρουση μετωπική, με όλες τις συνέπειες της συντριβής του ελληνικού οικοδομήματος, όπως συνέβη με το τέλος ενός άλλου Ψυχρού Πολέμου, όταν η σοβιετική αυτοκρατορία εξέπνευσε με έναν λυγμό. Λίγες είναι οι εβδομάδες που απομένουν έως τον Μάιο και δεν θα ήταν συνετό να προεξοφλήσουμε τις προσδοκίες για έναν «έντιμο συμβιβασμό» του κυβερνητικού συνασπισμού, ούτε την επικείμενη καταστροφή που προεξαγγέλλουν τα ούτως ειπείν συστημικά κόμματα της αντιπολιτεύσεως

Σε Σημείο Μηδέν η Οικονομία

Σε Σημείο Μηδέν η Οικονομία

Το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014 εξανεμίστηκε πριν καν προσδιοριστεί το ακριβές ύψος του, το οποίο τελικά ήταν το μισό του προσδοκώμενου. Αιτία; Η κατάρρευση των εσόδων στο πρώτο δίμηνο του 2015 εξαιτίας του γενικευμένου κλίματος αβεβαιότητας και των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε ... «σεισάχθεια». Μπορεί τα έσοδα να βελτιώθηκαν τον Μάρτιο με την έναρξη της ρύθμισης για τα ληξιπρόθεσμα χρέη, ωστόσο η δημοσιονομική κατάσταση δεν βελτιώθηκε. Έτσι η κυβέρνηση υποχρεώνεται τώρα να προχωρήσει σε περικοπές δαπανών!.. Παράλληλα, επιδεινώνεται συνεχώς η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας συνολικά, καθώς σφίγγει ο «βρόχος» της έλλειψης ρευστότητας

Η Επόμενη Μέρα της Διαπραγμάτευσης

Η Επόμενη Μέρα της Διαπραγμάτευσης

Μια μέρα, θα τελειώσει η διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δανειστές και θα έρθουμε αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας, με τις ικανότητες και τις αδυναμίες μας. Είτε παραμείνουμε εντός Ευρωζώνης είτε βρεθούμε εκτός είτε συνεχίσουμε με τα δεκανίκια ξένης βοήθειας, θα πρέπει να ξυπνήσουμε από το κώμα της αναμονής και να αποφασίσουμε πού πηγαίνουμε. Σε έξι χρόνια θα εορτάζουμε την 200ή επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης. Θα έχουμε βγει από την κρίση, θα έχουμε μπει σε τροχιά ανάπτυξης και ευημερίας, με την Ελλάδα ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τον λαό μας να αποτελεί δύναμη ελευθερίας, δημοκρατίας και ανθρωπισμού σε μια δύσκολη γωνιά του κόσμου; Ή θα παραμείνουμε έρμαια των αδυναμιών μας – διχασμένοι, παραπονεμένοι, εξαρτημένοι;

Μεταξύ Προσδοκιών και Πραγματικότητας

Μεταξύ Προσδοκιών και Πραγματικότητας

Λησμονώντας τη συνήθη πρακτική σειράς ευρωπαϊκών χωρών που συνδιαλέγονται και συμπράττουν με τη Ρωσία, τις προηγούμενες μέρες μεθοδεύθηκε μια κλιμακούμενη πίεση από κέντρα που επιχειρούσαν να προκαταλάβουν το αποτέλεσμα της συνάντησης. Βάσει της ανορθόδοξης προσέγγισής τους, κάθε κράτος - μέλος που βρίσκεται σε σχετική αδυναμία και έχει μικρότερο ειδικό βάρος δεν δικαιούται να αναπτύσσει συνεργασίες με το Κρεμλίνο –αυτό παραμένει προνόμιο των ισχυρών. Επομένως, οι τελευταίοι επωφελούνται διπλά, εφόσον διατηρούν τους διαύλους με τη Μόσχα ανοιχτούς και υποχρεώνουν τους εταίρους τους σε μια περιοριστική πολιτική έναντι αυτής, καθορίζοντας επί της ουσίας το πλαίσιο των ευρω-ρωσικών σχέσεων προς όφελός τους

Η Μεγάλη Απόφαση

Η Μεγάλη Απόφαση

Οι συμβολισμοί των ημερών θέλουν τα δεινά της ελληνικής οικονομίας να συνδέονται με τη Σταύρωση του Χριστού, αφού πρώτα ακολουθεί ο δρόμος προς τον Γολγοθά. Κι αν στη θρησκεία ακολουθεί η Ανάσταση ως μια διαδικασία λύτρωσης και αναγέννησης, στην περίπτωση των οικονομικών διαδικασιών δεν υπάρχουν μεταφυσικοί κανόνες. Τα πάντα αποτελούν έργο ανθρώπινων αποφάσεων σε κρίσιμα διλήμματα που τίθενται. Η περίπτωση της Ελλάδας και οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός Γολγοθά που θα οδηγήσει σε οριστική Σταύρωση ή σε μια αναστάσιμη διαδικασία μόνο από τις αποφάσεις που θα κληθεί να πάρει τις επόμενες εβδομάδες ο Αλέξης Τσίπρας

Το Ταξίδι Τσίπρα στη Μόσχα Πέρα Από τις Φαντασιώσεις Περί «Ενεργειακού Κόμβου»

Το Ταξίδι Τσίπρα στη Μόσχα Πέρα Από τις Φαντασιώσεις Περί «Ενεργειακού Κόμβου»

Πέραν των μεγαλοστομιών περί «ενεργειακού κόμβου», που αναβίωσαν με τη διήμερη (8-9 Απριλίου) επίσκεψη του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα στη Μόσχα, η χώρα μας έχει να κερδίσει όχι αμελητέα οφέλη στον ενεργειακό τομέα από το πολυδιαφημισμένο αυτό ταξίδι. Κεντρικό ρόλο σε αυτό θα διαδραματίσει ο αγωγός Turkish Stream και οι προοπτικές υλοποίησής του, αρκεί αυτές να εκπληρωθούν στο ορατό μέλλον. Έτσι, μια σειρά ζητήματα πρέπει να διασαφηνιστούν για το εν λόγω πρότζεκτ και μάλιστα άμεσα, ώστε να μην παραπεμφθεί και αυτό, όπως και άλλα ελληνορωσικά ενεργειακά σχέδια (βλ. Μπουργκάς –Αλεξανδρούπολη) στις «ελληνικές καλένδες». Η σημερινή συγκυρία είναι σίγουρα περίπλοκη, με τις ΗΠΑ να διαμηνύουν πως δεν είναι ώρα για “business as usual” με τη Μόσχα, ενώ η σοβούσα ουκρανική κρίση δυναμιτίζει τις σχέσεις Δύσης-Ρωσίας. Η ελληνική πλευρά, που διαχρονικά και σταθερά τηρεί έμπρακτα και διατρανώνει την προσήλωσή της στο δυτικό γεωστρατηγικό πλαίσιο, φαίνεται ότι είχε υπ’ όψιν της τις εν λόγω δυσκολίες

Μοιραίες Παρεξηγήσεις

Μοιραίες Παρεξηγήσεις

΄Η ζούμε μία μεγάλη, ενδεχομένως και μοιραία, παρεξήγηση ή απλώς λείπει σε εμάς τους κοινούς θνητούς η πλήρης εικόνα του τι συμβαίνει στη διαπραγμάτευση μεταξύ Ελλάδος και εταίρων/δανειστών. Ούτως ή άλλως, δεν έχουμε ξαναζήσει τέτοιο κενό ενημέρωσης της κοινής γνώμης και των Μέσων εν μέσω μιας τόσο κρίσιμης διαπραγμάτευσης. Είναι πραγματικά πρωτόγνωρη αυτή η εμπειρία, όπου πρέπει κάποιος να βγάλει άκρη ανάμεσα σε δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, επίσημες ελληνικές διαρροές, ημιεπίσημες και αντικρουόμενες διαρροές, αντιφατικές δηλώσεις κυβερνητικών και κομματικών στελεχών

Ποιος θα Κληθεί «να Πληρώσει το Μάρμαρο» για το Υψηλό Ενεργειακό Κόστος;

Ποιος θα Κληθεί «να Πληρώσει το Μάρμαρο» για το Υψηλό Ενεργειακό Κόστος;

Ένα από τα κύρια προβλήματα της ενεργειακής αγοράς στην Ευρώπη είναι η αναντιστοιχία στις τιμές της χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρισμού και της λιανικής αγοράς. Το πρόβλημα αναγνωρίζεται τόσο από την επίσημη πολιτική, στις Βρυξέλλες, όσο και από τους επαγγελματικούς φορείς της αγοράς, όπως η Eurelectric. Υπο-πρόβλημα, αλλά εξίσου σημαντικό, είναι ότι η «ψαλίδα» αυτή δεν ισχύει το ίδιο σε όλα τα κράτη-μέλη. Αλλού είναι μεγαλύτερη και αλλού είναι μικρότερη. Εξαρτάται από το πόσο αναπτυγμένη είναι η αγορά ενέργειας κάθε χώρας, από το εύρος των υφισταμένων στρεβλώσεων που διαιωνίζονται, αλλά και την κατά τόπους φορολογική πολιτική. Η συνέπεια αυτού του γεγονότος σε όλη την Ευρώπη, είναι οι ακριβές τιμές ηλεκτρισμού για τα νοικοκυριά και το δυσβάστακτο κόστος για τη βιομηχανία και μάλιστα σε περιβάλλον οικονομικής ύφεσης, που αποθαρρύνει, συνδυαστικά, τόσο τις επενδύσεις, όσο και την κατανάλωση και διευρύνει την ενεργειακή φτώχεια