Οι μικρότερες χώρες είναι εκείνες που θα εξέλθουν ζημιωμένες από μια αντιπαράθεση Ηνωμένων Πολιτειών και Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Είναι πιθανό το όργανο του παγκοσμίου οργανισμού να παραλύσει κάποια στιγμή το τρέχον έτος, εξαιτίας της ισχυρογνωμοσύνης που εκδηλώνεται από πλευράς Λευκού Οίκου. Ωστόσο οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορούν να συμβιβαστούν και να επιλύσουν τις μεταξύ τους εμπορικές διαφορές, δίχως να προσφύγουν στα όργανα του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου.

Οι μικρές χώρες, όπως ο Παναμάς και η Μολδαβία δεν διαθέτουν άλλη διέξοδο από τον ΠΟΕ. Υποτίθεται πως ο οργανισμός μπορεί να επιλέγει από σώμα επτά δικαστών ώστε να συστήνει τριμελή δικαστήρια για να διευθετεί τις προσφυγές. Ωστόσο ο αριθμός των διαθέσιμων δικαστών έχει συρρικνωθεί σε μόλις τρεις. Και αυτό διότι οι ΗΠΑ εμποδίζουν, από το 2016, το διορισμό νέων μελών στο σώμα. Η θητεία των δύο εκ των τριών εναπομεινάντων δικαστών ολοκληρώνεται τον Δεκέμβριο του επόμενου έτους. Αν, μάλιστα, αναγκαστεί η Κινέζα δικαστής Χονγκ Ζάο να αυτοεξαιρεθεί, επειδή η υπόθεση που εκδικάζεται αφορά στην πατρίδα της, τότε το δικαστήριο προσφυγών του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου δεν θα διαθέτει ούτε καν την απαιτούμενη απαρτία για να συνεδριάσει.

Εν τω μεταξύ, πληθαίνουν οι προς εκδίκαση υποθέσεις. Η Κίνα, ο Καναδάς, η Ευρωπαϊκή Ενωση και αρκετές άλλες χώρες έχουν καταθέσει προσφυγές κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, εξαιτίας των δασμών που έχει επιβάλει η αμερικανική κυβέρνηση.

Παρά την κριτική που ασκεί ο πρόεδρος Τραμπ κατά του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου, οι ΗΠΑ έχουν, επίσης, προσφύγει κατά χωρών που επέβαλαν, σε αντίποινα, υψηλότερους δασμούς στα αμερικανικά προϊόντα. Ωστόσο οι ισχυροί διαθέτουν τη δύναμη ώστε να κινηθούν εκτός ΠΟΕ και μπορούν να καταφύγουν σε μέτρα, όπως η επιβολή δασμών στις εισαγωγές, ο περιορισμός των ξένων επενδύσεων και οι περιορισμοί στην έκδοση βίζας. Τα μικρότερα κράτη είναι εκείνα που στερούνται εναλλακτικών μορφών αντίδρασης και θα υποφέρουν ακόμη περισσότερο αν καταστεί ανενεργό το όργανο εκδίκασης προσφυγών του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου. Αυτές είναι που βασίζονται περισσότερο σε αυτόν, προκειμένου να προστατευτούν από τις εις βάρος τους διακρίσεις και να επωφεληθούν από τη διαφάνεια που προωθεί ο οργανισμός.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου είναι, ουσιαστικά, η μόνη τους ελπίδα να επιλύσουν τις μεταξύ τους εμπορικές διαφορές, όπως επίσης και τις διαφορές με μεγαλύτερα κράτη. Για παράδειγμα, η Δομινικανή Δημοκρατία ήρε το 2012 τους δασμούς που είχε επιβάλει σε πλαστικές σακούλες και σε υφάσματα, μετά την προσφυγή που είχαν καταθέσει, δύο χρόνια νωρίτερα στον οργανισμό, η Γουατεμάλα, η Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ.

Αλλο παράδειγμα είναι η προσφυγή του Παναμά το 2007 κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξαιτίας ενός συστήματος δασμών και ποσοστώσεων που ευνοούσε τις εισαγωγές μπανανών από τις χώρες της Αφρικής και της Καραϊβικής. Προηγουμένως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου είχε εκδώσει αποφάσεις κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε παρόμοιες υποθέσεις. Το 2012 η Ευρωπαϊκή Ενωση υπέγραψε τελικά συμφωνία-ορόσημο με τα κράτη της Λατινικής Αμερικής, που απέφερε στη σταδιακή μείωση των δασμών. 

Οι 164 χώρες- μέλη του ΠΟΕ καταθέτουν στα αρχεία του όλους τους δασμούς που επιβάλλουν, ενώ ο οργανισμός αποθαρρύνει τα μέλη του από το να υιοθετούν συμπεριφορά που παραβιάζει τους παγκόσμιους κανόνες περί εμπορίου. Η υπονόμευση αυτού του συστήματος θέτει τις μικρότερες χώρες σε μειονεκτική θέση και θα βλάψει ορισμένα από τα φτωχότερα έθνη του κόσμου.