για την περίοδο 1.1.2021-31.12.2022, αποτελεί κίνητρο για την προώθηση της ηλεκτροκίνησης. […] Ηδη το 2020 κλείνει με υπερδιπλασιασμό στις ταξινομήσεις των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, που σημαίνει ότι η ηλεκτροκίνηση ήδη βρίσκει τον χώρο της στο μίγμα των μεταφορών».
Κανένας δεν αμφισβητεί ότι πρέπει να οδηγηθούμε προς τα ηλεκτρικά οχήματα. Υπάρχουν ήδη χώρες που έχουν βάλει και χρονικό περιορισμό για τα συμβατικά. Τώρα ποιο αρρωστημένο μυαλό σκέφτηκε να απαλλάξει τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα από τα τέλη στάθμευσης στις μεγάλες πόλεις είναι πραγματικός γρίφος. Το πρόβλημα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης είναι η έλλειψη χώρων στάθμευσης. Η ελεγχόμενη στάθμευση έδωσε κάποια ανακούφιση. Τώρα ερχόμαστε να καταστρέψουμε ό,τι με κόπο χτίσαμε. Θέλεις να δώσεις κίνητρα για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα; Δώσε ένα εφάπαξ bonus στην αγορά και άσε τη στάθμευση και τα τέλη κυκλοφορίας να υπάρχουν. Στη στάθμευση τον ίδιο χώρο καταλαμβάνει τόσο το συμβατικό όσο και το ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Το μέτρο υποτίθεται ότι ισχύει για 2 χρόνια, αλλά ποιος υπουργός θα δεχτεί να το πάρει πίσω στο τέλος της διετίας;
Υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος που πιστεύει ότι το κίνητρο της απαλλαγής από τα τέλη στάθμευσης θα επηρεάσει τους πολίτες να στραφούν στα ηλεκτρικά οχήματα; Απλά δημιουργούμε ένα πρόβλημα σε ένα ζήτημα που δεν υπήρχε. Ελλάς το μεγαλείο σου.
– Αλλαγή παρόχου ενέργειας. Στην περίπτωση αυτή το θέμα δεν είναι πολιτικό, αλλά εξίσου ακατανόητο. Αλλο πάλι και αυτό. Βεβαίως πρέπει όποιος θέλει να μπορεί να επιλέγει τον πάροχο ενέργειας που επιθυμεί. Αυτό είναι το σωστό. Με μια προϋπόθεση μόνο: Να έχει πλήρως εξοφλήσει τον προηγούμενο πάροχο, ή ο νέος πάροχος να αναλαμβάνει την οφειλή του νέου πελάτη. Ετσι ήταν μέχρι πρόσφατα. Να όμως που μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ήλθε να τα αλλάξει όλα. Το ΣτΕ με την απόφαση 1888/2020 λέει με πολύπλοκα νομικά ότι αν υπάρχει ανεξόφλητο υπόλοιπο στον προηγούμενο πάροχο, αυτή η αιτία δεν μπορεί να εμποδίζει την αλλαγή παρόχου. Μη με ρωτάτε για το σκεπτικό της απόφασης. Το διάβασα αλλά δεν το κατάλαβα. Ενόψει αυτής της απόφασης η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) έθεσε σε διαβούλευση διάφορες προτάσεις. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και η δυνατότητα αλλαγής παρόχου αν το υπόλοιπο της οφειλής για ένα νοικοκυριό είναι μικρότερο των 150 ευρώ!
Δώσε στον Ελληνα ένα φινιστρίνι και θα το κάνει μπαλκονόπορτα. Και στην περίπτωση αυτή δημιουργούμε ένα πρόβλημα εκεί που δεν υπήρχε. Σκεφτείτε ότι ένα εκατομμύριο νοικοκυριά μπορούν να φύγουν από τη ΔΕΗ και να πάνε αλλού, αφήνοντας πίσω ένα χρέος 150 εκατομμυρίων ευρώ. Τι σόι λογική είναι να προστατεύουμε τους μπαταχτσήδες ομολογώ ότι με υπερβαίνει. Πάμε παρακάτω. Με την ίδια λογική, άλλο ένα εκατομμύριο θα αφήσει άλλα 150 εκατομμύρια χρέη σε παρόχους για να πάει αλλού και το καρουζέλ θα συνεχίζεται. Για να το σταματήσει η ΡΑΕ προτείνει να δημιουργηθεί ένας φορέας (για να θυμόμαστε και το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80), κάτι σαν τον «Τειρεσία», για να εντοπίζει τους μπαταχτσήδες! Είδατε πού οδηγεί μια απόφαση: Στη γραφειοκρατία. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις πάροχο εφόσον χρωστάς σε αυτόν που ήδη σε εξυπηρετεί, δεν χρειάζονται όλα αυτά. Μήπως τα θέλει το DNA μας (για να το πω ευγενικά) να δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν;
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο λογαριασμός της ΔΕΗ και των άλλων παρόχων περιλαμβάνει και μια σειρά από άλλες χρεώσεις διαφόρων υπηρεσιών (δήμος, ΕΡΤ κ.ά.). Τι θα γίνει με όλες αυτές τις χρεώσεις;
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων
(Από την Καθημερινή)