Πιο συμφέρουσα από οικονομικής πλευράς εμφανίζεται η προσθήκη μιας τέταρτης πλωτής δεξαμενής LNG (FSU) στον τερματικό σταθμό της Ρεβυθούσας σε μόνιμη βάση, σε σχέση με την εναλλακτική της μίσθωσής της για χρονικό ορίζοντα 5 ετών, σύμφωνα με τη μελέτη κόστους-οφέλους του ΔΕΣΦΑ για την εν λόγω υποδομή, που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.

Η νέα δεξαμενή αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου FSU στη Ρεβυθούσα αποτελεί κεντρικό πυλώνα του κυβερνητικού σχεδίου για τη διασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού σε περίπτωση που κλείσουν οι στρόφιγγες του ρωσικού φυσικού αερίου.

Επιδιώκεται να έχει εγκατασταθεί έως το φθινόπωρο για να είναι έτοιμο να ενισχύσει τις «άμυνες» του ενεργειακού συστήματος της χώρας εν όψει του επόμενου χειμώνα.

Σύμφωνα με τον ΔΕΣΦΑ, η προσθήκη της FSU θα αυξήσει την αποθηκευτική ικανότητα του τερματικού σταθμού κατά 70% (από τα 225.000 κυβικά μέτρα στα 380.000 κυβικά μέτρα) και την ικανότητα διακίνησης φορτίων LNG κατά 27 TWh, που σημαίνει ότι ο σταθμός θα μπορεί να καλύψει αυξημένη ζήτηση για φυσικό αέριο κατά 25% και να υποδεχθεί πολύ μεγαλύτερο αριθμό φορτίων απ’ ό,τι σήμερα.

Ο προγραμματισμός

Αυτή τη στιγμή, ο προγραμματισμός του ΔΕΣΦΑ για το επόμενο 12μηνο προβλέπει την άφιξη 46 πλοίων που θα εκφορτώσουν φορτία LNG, με τη συνολική ποσότητα να εκτιμάται σε 38 τεραβατώρες. Σε περίπτωση όμως διακοπής του εφοδιασμού από τη Ρωσία θα χρειαστεί πρόσθετη ποσότητα 45 TWh, ή 50 επιπλέον πλοία, για να καλυφθεί το κενό. Σήμερα η Ρεβυθούσα δεν έχει επαρκή αποθηκευτική ικανότητα για να υποδεχθεί τόσο μεγάλο αριθμό πλοίων. «Η έλλειψη αποθηκευτικής ικανότητας δεν επιτρέπει πρόωρη άφιξη φορτίων, ενώ οι ανάγκες για φυσικό αέριο δεν επιτρέπουν καθυστερημένες αφίξεις, καθώς αυτό θα οδηγούσε σε έλλειμμα στο “ισοζύγιο” φυσικού αερίου» επισημαίνεται. Ο ΔΕΣΦΑ υπολογίζει ότι η μη έγκαιρη παράδοση ακόμα και ενός μικρού φορτίου 500 GWh σε περίοδο αιχμής της ζήτησης για φυσικό αέριο θα οδηγούσε σε απώλειες της τάξης των 250 εκατ. ευρώ.

Οι διαφορές στα κόστη

Ο ΔΕΣΦΑ υπολογίζει ότι το κόστος μίσθωσης για πέντε χρόνια ενός δεξαμενόπλοιου -που με τις απαραίτητες προσαρμογές θα λειτουργήσει ως πλωτή δεξαμενή- ανέρχεται σε 110 εκατ. ευρώ. Το κόστος αγοράς -σε όρους καθαρής παρούσας αξίας για τα επόμενα πέντε χρόνια- εκτιμάται σε 62 εκατ. ευρώ. Όποια και από τις δυο λύσεις προκριθεί, σύμφωνα πάντα με τον Διαχειριστή, τα οφέλη που θα προκύψουν υπερκαλύπτουν κατά πολύ τα κόστη.

Τέλος, τεκμηριώνοντας τη χρησιμότητα του FSU σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα -λαμβάνοντας υπόψη και την επικείμενη προσθήκη νέων Πλωτών Τερματικών Σταθμών (FSRU)- ο ΔΕΣΦΑ εκτιμά ότι η αυξημένη αποθηκευτική ικανότητα της Ρεβυθούσας θα διασφαλίσει ότι η αγορά θα έχει επαρκή ευελιξία για να παρακολουθήσει τις διακυμάνσεις της ζήτησης σε φυσικό αέριο, στο φόντο της αβεβαιότητας για τη διαθεσιμότητα του ρωσικού φυσικού αερίου αγωγών.

*(Από τη Ναυτεμπορική)