Στη συζήτηση επί των προτάσεων των κανονισμών για τις αλιευτικές δυνατότητες 2024, 2025 και 2026 σε Ατλαντικό και Βόρεια Θάλασσα και 2024 σε Μεσόγειο και Εύξεινο Πόντο, ο Έλληνας Υπουργός κατέστησε σαφές ότι η πρόταση της Επιτροπής δεν διασφαλίζει την προστασία του αποθέματος και τη βιωσιμότητα του χελιού.
«Η Ελλάδα δεν μπορεί να υπερψηφίσει την πρόταση του βασικού κανονισμού για τις αλιευτικές δυνατότητες και τις ποσοστώσεις», δήλωσε ο Λευτέρης Αυγενάκης διευκρινίζοντας πως η συγκεκριμένη θέση λαμβάνεται καθώς η χώρα «δεν επιτρέπει δυσμενείς επιπτώσεις στους αλιείς μας, που δραστηριοποιούνται στον τομέα του χελιού».
«Πάγια θέση της Ελλάδας στα θέματα των αλιευτικών αποθεμάτων είναι ο σεβασμός στην επιστημονική γνωμοδότηση, συνεκτιμώντας όμως τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις», συμπλήρωσε ο Έλληνας Υπουργός στην παρέμβασή του.
Για την Έλλαδα, ο Κανονισμός 1100 του 2007, αποτελεί το βασικό εργαλείο διαχείρισης και προστασίας του αποθέματος του ευρωπαϊκού χελιού και κάθε αλλαγή στη διαχείριση του είδους με την εισαγωγή νέων μέτρων, οφείλει να συμφωνεί με τα προβλεπόμενα σε αυτόν, ή να προκύπτει με σαφήνεια από αυτόν, μετά από πιθανή μελλοντική τροποποίησή του, σύμφωνα με την παρέμβαση του κ. Αυγενάκη.
Με την αποσπασματική εισαγωγή μέτρων μέσω του βασικού Κανονισμού για τις ποσοστώσεις, «δεν εξασφαλίζεται η ολιστική προστασία του αποθέματος του είδους αυτού σε όλο το εύρος εξάπλωσης και σε όλα τα στάδια ζωής του, ελλοχεύοντας κινδύνους για τη βιωσιμότητά του», επέμεινε ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.
Ο ρόλος της ΕΕ
Η ΕΕ καθορίζει κάθε χρόνο τα ετήσια όρια αλιευμάτων για τα περισσότερα εμπορικά ιχθυαποθέματα. Πρόκειται για τα λεγόμενα συνολικά επιτρεπόμενα αλιεύματα (TAC) ή αλλιώς αλιευτικές δυνατότητες. Κάθε TAC κατανέμεται μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ μέσω των εθνικών ποσοστώσεων, ενώ τα κράτη μέλη οφείλουν να μεριμνούν ώστε οι ποσοστώσεις τους να μην υπεραλιεύονται. Οι ποσοστώσεις και τα όρια αλιευμάτων αφορούν τα ιχθυαποθέματα που βρίσκονται στα ύδατα της ΕΕ ή αλιεύονται από αλιευτικά σκάφη της ΕΕ σε ορισμένα μη ενωσιακά ύδατα.
Ο καθορισμός των συνολικών επιτρεπόμενων αλιευμάτων (TAC) και η κατανομή αλιευτικών δυνατοτήτων στα κράτη μέλη γίνεται από το Συμβούλιο. Αυτό σημαίνει ότι το Συμβούλιο, στηριζόμενο σε προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εδράζονται σε επιστημονικές γνωμοδοτήσεις, εγκρίνει κάθε χρόνο τα ετήσια όρια αλιευμάτων και τις αλιευτικές ποσοστώσεις για κάθε ιχθυαπόθεμα που τελεί υπό τη διαχείρισή του.
Στο τέλος εκδίδεται ο σχετικός κανονισμός που μπορεί να επικαιροποιείται ανάλογα με τις ανάγκες καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ενόψει της νέα χρονιάς οι Υπουργοί είχαν να αποφασίσουν για τα όρια του επόμενου έτους.
Ανάγκη επέκτασης του Ταμείου
Στο Συμβούλιο των Υπουργών Γεωργίας και Αλιείας, ο Έλληναας Υπουργός τόνισε ότι θεωρεί απαραίτητη την επέκταση του Ταμείου Θάλασσας και Αλιείας, ώστε να μπορούν «να ενισχύονται από αυτό οι εμπλεκόμενοι αλιείς και υδατοκαλλιεργητές χελιού σε περίπτωση απώλειας των εισοδημάτων τους, όπως προβλέπεται από τα μέτρα του Άρθρου 13 για τη Μεσόγειο».
Ο Έλληνας Υπουργός εξέφρασε παράλληλα την ανησυχία του για την παράνομη αλιεία από τρίτες χώρες και παρότρυνε την αποτελεσματική εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου της ΕΕ.
Τα θέματα καταπολέμησης της Παράνομης Λαθραίας και Άναρχης αλιείας στα θαλάσσια ύδατα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελούν ένα «πολύ σοβαρό και μακροχρόνιο πρόβλημα», δήλωσε ο Έλληνας Υπουργός ενώ επισήμανε πως έχουν αρνητικό αντίκτυπο μεταξύ άλλων και «στη βιωσιμότητα των αποθεμάτων».
Τέλος, ο κ. Αυγενάκης ζήτησε την αποτελεσματική εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου της Ένωσης «προκειμένου να υπάρχει δικαιοσύνη και να διασφαλίζονται οι ισότιμοι όροι ανταγωνισμού για τους αλιείς μας».
(από euractiv.gr)