Η αιφνιδιαστική απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην ανακήρυξη δύο τεραστίων σε έκταση θαλάσσιων πάρκων, ένα στο Αιγαίο και το άλλο στο Ιόνιο, (εδώ) με στόχο την προστασία της βιοποικιλότητας και των θαλάσσιων έμβιων όντων, πέρα από τις εμφανείς δυσκολίες που αναπόφευκτα θα δημιουργήσει στην αλιεία και σε άλλες σχεδιαζόμενες οικονομικές δραστηριότητες, προσκρούει σε σοβαρά νομικά θέματα

που έχουν άμεση σχέση με την ΑΟΖ και τον καθορισμό των χωρικών υδάτων. Αυτό που κάνει, όμως, εντύπωση είναι ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει μια υπέρ φιλόδοξη περιβαλλοντική ατζέντα - θέλοντας να καταστήσει το Ελληνικό αρχιπέλαγος «τα Galapagos της Μεσογείου» - χωρίς προηγουμένως να έχει κάνει τα βασικά.

Που δεν είναι άλλα από την ολοκλήρωση του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, όπως απαιτεί σχετική οδηγία της ΕΕ και την υποβολή των συντεταγμένων στην αρμόδιο υπηρεσία της Κομισιόν (εδώ) - πράγμα που θα βοηθούσε στον καθορισμό της ΑΟΖ και μάλιστα με ευρωπαϊκή βούλα.

(Ολόκληρο το άρθρο στη στήλη Σχόλιο)

Διαβάστε ακόμα