Γυρίζουν την πλάτη τους στις χώρες της Νότιας Ευρώπης οι μεγάλοι
πολυεθνικοί όμιλοι. Mε την κρίση χρέους να σοβεί και τις προοπτικές των
οικονομιών της περιοχής να διαγράφονται δυσοίωνες για το ορατό μέλλον,
κολοσσοί όπως η αμερικανική εταιρεία παραγωγής αλουμινίου Alcoa, η
ελβετική τσιμεντοβιομηχανία Holcim και η γερμανική φαρμακοβιομηχανία
Merck μειώνουν δραστικά την παρουσία τους στον ευρωπαϊκό Νότο και σε
ορισμένες περιπτώσεις αποσύρονται εντελώς.
Η Wall Street
Journal σε χθεσινό δημοσίευμά της κάνει λόγο για μια μαζική έξοδο
επιχειρήσεων που απειλεί να «αποστραγγίξει» την Ελλάδα, την Ιταλία, την
Πορτογαλία και την Ισπανία από τα κεφάλαια, την τεχνογνωσία και την
καινοτομία που τόσο απεγνωσμένα χρειάζονται ώστε να εξέλθουν από το
τούνελ της ύφεσης.
Χαρακτηριστικό της τάσης είναι το παράδειγμα
της γερμανικής Putzmeister (εξαγοράστηκε πρόσφατα από την κινεζική Sany
Heavy Industry) που κατασκευάζει πρέσες τσιμέντου. Η εταιρεία έκλεισε
μονάδες στην Ισπανία και την Ιταλία και ρίχνει το βάρος της σε πολλά
υποσχόμενες αγορές, όπως την Βραζιλία και την Τουρκία.
«Για να
αναπτυχθούμε σε οποιαδήποτε χώρα, πρέπει να πληροί τρεις προϋποθέσεις: Ο
πληθυσμός να αυξάνεται, το βιοτικό επίπεδο να βελτιώνεται και η
δημοσιονομική της θέση να είναι εύρωστη», λέει ο διευθύνων σύμβουλος
Νόρμπερτ Σεχ. «Σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης δεν υπάρχει καμία από τις
προϋποθέσεις αυτές κι αυτό δεν θα αλλάξει τα επόμενα χρόνια».
Η
Merck απέλυσε το 20% του προσωπικού της στην Ισπανία λόγω της δραστικής
μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης από τα δημόσια ταμεία. Η βρετανική
Compass κλείνει τα εστιατόρια που διατηρούσε στους σταθμούς εξυπηρέτησης
αυτοκινητιστών στην Πορτογαλία, καθώς η επιβατική κίνηση στους οδικούς
άξονες της χώρας μειώνεται. Μια άλλη μεγάλη φαρμακοβιομηχανία, η γαλλική
Sanofi, έκλεισε πρόσφατα το ερευνητικό της κέντρο στο Μιλάνο που
απασχολούσε 500 εργαζομένους.
Οι οικονομολόγοι εκφράζουν φόβους
ότι ο ευρωπαϊκός Νότος είναι αντιμέτωπος με μια μακροχρόνια κατάρρευση
της απασχόλησης, όπως συνέβη που στην Βόρεια Ευρώπη την περίοδο 1970 -
1980, μετά την πτώση του κλάδου των ανθρακωρυχείων. Όπως σημειώνει η
Μαρί Ντιρόν της Oxford Economics, «είναι αμφίβολο αν οι εγχώριες
επιχειρήσεις μπορούν να καλύψουν το κενό που αφήνει η αποχώρηση των
ξένων και αυτό ίσως σημαίνει ότι ο μακροπρόθεσμος ρυθμός ανάπτυξης των
χωρών θα είναι χαμηλότερος».
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 06/12/2012)