Μπορεί οι ΗΠΑ να διαβεβαιώνουν ότι μία επίθεση αυτών και των
συμμάχων τους (Βρετανίας, Γαλλίας και όποιων άλλων «προθύμων») στη Συρία θα είναι
περιορισμένη, είναι σίγουρο, ωστόσο, ότι οι συνέπειές της θα περιπλέξουν
δραματικά την κατάσταση σε όλη τη Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική,
επισφραγίζοντας την αποτυχία της Αραβικής Άνοιξης.
Καταρχήν στην ίδια τη Συρία, μία πιθανή επέμβαση δεν θα
επιβάλει κάποια λύση σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αντίθετα, ακόμη κι αν
υποθέσουμε πως θα επαληθευθούν τα σενάρια για τριχοτόμηση της χώρας σε ένα
σουνιτικό, ένα αλαουϊτικό-ορθόδοξο κι ένα κουρδικό κομμάτι, θα πρέπει να περιμένουμε
πολλά χρόνια μέχρι κάτι τέτοιο να γίνει αποδεκτό από τους εμπλεκομένους. Ως
τότε, η Συρία μάλλον θα θυμίζει Λίβανο της δεκαετίας του ΄80 …
Στην Αίγυπτο έχει επιβληθεί σταθεροποίηση της κατάστασης με
αιματηρή καταστολή των οπαδών του Μόρσι από τον στρατό. Μία δυτική επίθεση στη
Συρία θα αποσταθεροποιήσει εκ νέου την κατάσταση. Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη
και ο Σαουδάραβας μονάρχης τέθηκε πρόσφατα με το μέρος του αιγυπτιακού στρατού,
παρ΄ ότι από τη χώρα του προέρχονται πολλοί από τους ισλαμιστές μαχητές που
πρωταγωνίστησαν στις εξεγέρσεις σε Λιβύη και Συρία.
Στη Λιβύη, όπου πρόπερσι είχαμε μία δυτική επίθεση στο όνομα
της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τελικό νικητή την … Αλ
Κάιντα, η κεντρική κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβληθεί σε σημαντικά τμήματα της
χώρας. Επιπλέον, η πετρελαϊκή παραγωγή είναι υπό την ομηρεία των συμμοριών, οι
οποίες καταλαμβάνουν εξαγωγικά
terminals.
Έτσι, η παραγωγή έχει πέσει στα 800.000 βαρέλια την ημέρα, σχεδόν στο μισό
δηλαδή μετά την αποκατάσταση των προ του 2011 επιπέδων. Η κατάσταση αυτή
καταρρίπτει ένα από τα πιο κυνικά επιχειρήματα των υποστηρικτών της επίθεσης
κατά του Καντάφι: “ακόμη κι αν διαλυθεί πλήρως το λιβυκό κράτος, οι δυτικές
εταιρείες θα μπορούν να προστατεύουν την παραγωγή και τη ροή πετρελαίου με
ένοπλους έμμισθους και με δωροδοκία των συμμοριών”.
Ταυτόχρονα, η αλληλοσφαγή στο Ιράκ συνεχίζεται με τις
επιθέσεις να αυξάνονται και τους νεκρούς εντός του 2013 να έχουν φθάσει τους
4.000- η δυτική επίθεση στη Συρία θα κλιμακώσει τον ιρακινό εμφύλιο
σουνιτών-σιιτών.
Μόνοι κερδισμένοι μοιάζουν να είναι οι Κούρδοι, που
προχωρούν στη σύσταση του δεύτερου κρατιδίου τους, μετά από αυτό στο Β. Ιράκ, αυτή τη φορά στη Συρία.
Καθώς τον Σεπτέμβριο προχωρούν σε συνέδριο με συμμετοχή από όλες τις χώρες της
περιοχής όπου υπάρχει κουρδικό στοιχείο, είναι φανερό πως αισθάνονται πως
ανήκουν στους ευνοημένους της Αραβικής Άνοιξης – έστω κι εξ αντανακλάσεως.
Μένει να δούμε πώς θα επηρεαστεί το κουρδικό άνοιγμα του Ερντογάν από μία
πιθανή επέμβαση της Δύσης στη γειτονική Συρία …
Όσο για τη χώρα μας, θα πρέπει να σημειώσουμε πως η
αποσταθεροποίηση της περιοχής μόνο προς βλάβη μας θα μπορούσε να είναι. Ωστόσο,
από τη στιγμή που εμμέσως εμπλέκεται – ως σύμμαχος των επιτιθεμένων – η Ελλάδα θα πρέπει
να ζητήσει συγκεκριμένα ανταλλάγματα. Όπως δεν έπραξε στην περίπτωση της Λιβύης
…