Όταν
μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας αποφασίζει να μεταφέρει την έδρα
της εκτός συνόρων κάτι δεν πάει καλά. Η ανακοίνωση της Βιοχάλκο να
μετακομίσει στο Βέλγιο συνιστά πλήγμα στο κλίμα εμπιστοσύνης απέναντι στις
προοπτικές της χώρας. Και δεν είναι η πρώτη που προχώρησε σε μια τέτοια
επιλογή. Είχαν προηγηθεί η ΦΑΓΕ, η
S&
B
και η πολυεθνική 3Ε. Για
να μην μιλήσουμε για τις τράπεζες,
Credit
Agricole
και
Societe
Generale.
Η
απόφαση της Βιοχάλκο αποδόθηκε, μεταξύ άλλων, και στο υψηλό ενεργειακό κόστος που καλείται να
πληρώσει και το οποίο αποτελεί κυριολεκτικά «βόμβα» στον ανταγωνισμό με άλλες
χώρες του Νότου σε επίπεδο εξαγωγών. Εδώ και πολύ καιρό η ελληνική βιομηχανία
κραυγάζει για το θέμα αυτό, αλλά εις ώτα μη ακουόντων. Ήταν, λοιπόν, ζήτημα
χρόνου να διευρυνθεί η έξοδος.
Στις
αρχές Αυγούστου ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του φερώνυμου ομίλου
Ευάγγελος Μυτιληναίος είχε δηλώσει απερίφραστα στο
Reuters
ότι αν μένει στην Ελλάδα
το κάνει για λόγους πατριωτισμού. Αλλά κι αυτός έχει όρια, προειδοποίησε. Θα ήταν τραγικό αν είναι η επόμενη εταιρία
που θα μεταφέρει την έδρα της εκτός Ελλάδος.
Σε
μια περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει για το πρωτογενές
πλεόνασμα που «πέτυχε», να διαβεβαιώσει ότι δεν θα υπάρξουν άλλα επώδυνα μέτρα
και εν γένει να καθησυχάσει ότι είναι υπαρκτό το
success
story, το να εγκαταλείπουν τη χώρα εταιρίες που
αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της εναπομείνασας βιομηχανίας της μεταδίδει ένα
δραματικά αρνητικό μήνυμα. Το οποίο κάθε άλλο παρά κινδυνολογία συνιστά. Γιατί
η Βιοχάλκο και οι άλλες βιομηχανίες που έφυγαν από τη χώρα πιστοποιούν με τον
καλύτερο τρόπο ότι η ακολουθούμενη πολιτική είναι αδιέξοδη, ότι δεν πιστεύουν
στην ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας, ότι δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στις
ίδιες τις προοπτικές της χώρας.
Πόσο
πιο ηχηρό πρέπει να γίνει το μήνυμα για την κυβέρνηση για να το αντιληφθεί
επαρκώς; Εάν εντείνεται, αντί να μηδενίζεται το κύμα εξόδου ελληνικών
επιχειρήσεων, πώς θα πεισθεί ο ξένος επενδυτής να έρθει στην Ελλάδα;
Το
κλίμα βαραίνει επικίνδυνα. Μόλις πριν από μία εβδομάδα ζητούσαμε επειγόντως ένα
success
story
στην ενεργειακή αγορά,
επισημαίνοντας ως πρώτο από τα υφιστάμενα προβλήματα το ενεργειακό κόστος για
τη βιομηχανία. Και αντ’ αυτού, μία εβδομάδα μετά σκάει η «βόμβα» για τη
μεταφορά της έδρας της Βιοχάλκο. Τα κουκιά είναι μετρημένα πια. Ή αλλάζουμε άμεσα ή βουλιάζουμε, για να
θυμηθούμε ένα φθαρμένο και άνευ νοήματος σύνθημα που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση
του ΠΑΣΟΚ, λίγο πριν ανέλθει στην εξουσία, για να μας οδηγήσει στην εποχή των
αδιέξοδων μνημονίων.
Οι
νέοι και ικανοί εργαζόμενοι φεύγουν κατά εκατοντάδες. Οι επιχειρήσεις,
ελληνικές και ξένες, δραπετεύουν. Τι μένει άραγε πίσω
; Φοβούμαστε, μόνον πομφόλυγες.