Σίγουρα οι αναγνώστες μας θα θυμούνται τον σάλο που προκλήθηκε από τις δηλώσεις
του Υπουργού Οικονομικών κ. Στουρνάρα, ότι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για
τη γρήγορη διείσδυση των ΑΠΕ, ήταν
λανθασμένη, καθώς επιβάρυνε υπέρμετρα τον καταναλωτή - την προπερασμένη Δευτέρα, στην εκπομπή «στον ενικό» του Νίκου
Χατζηνικολάου.
Εμείς θα θυμίσουμε ότι ο σάλος δεν ήταν δικαιολογημένος μόνο (ή, έστω, τόσο)
ως προς το αν η δήλωση Στουρνάρα απηχεί ή όχι την πραγματικότητα. Αντίθετα, όπως προσφυέστατα
υπενθύμισε η ΕΛΕΤΑΕΝ στη δική της ανακοίνωση, το θέμα είναι ότι, στο
συγκεκριμένο θέμα, ο σημερινός Υπουργός Οικονομικών διαψεύδει τον … Γενικό Διευθυντή του ΙΟΒΕ του 2011 – δηλαδή τον …
εαυτό του ! Ειδικότερα, όπως θυμίζει η ΕΛΕΤΑΕΝ, ο κ. Στουρνάρας είχε
προλογίσει, στις 5 Ιουλίου του έτους εκείνου, τη μελέτη του ΙΟΒΕ για τις
«Επιδράσεις και αναγκαίες προσαρμογές για τη μεγάλης κλίμακας διείσδυση των ΑΠΕ
στην ηλεκτροπαραγωγή», η οποία τόνιζε, στα συμπεράσματά της, ότι «η στροφή στις
ΑΠΕ και η επίτευξη των συγκεκριμένων στόχων διείσδυσης τους στην
ηλεκτροπαραγωγή είναι και εφικτή και επωφελής για τη χώρα».
Έτσι, στα συμπεράσματα της παρουσίασης της μελέτης (βλ. εδώ) διαβάζουμε ότι «η μεγάλη
διείσδυση των ΑΠΕ δεν οδηγεί σε περαιτέρω αύξηση της εύλογης μέσης χρέωσης μετά
την κατάργηση της δωρεάν διάθεσης δικαιωμάτων διοξειδίου του άνθρακα το 2013»,
ότι «η στήριξη των ΑΠΕ, παρά την αυξανόμενη διείσδυση των ΑΠΕ, εξακολουθεί να
αποτελεί σχετικά μικρό μέρος της συνολικής χρέωσης, 3,3% κατά μ.ο. τη δεκαετία
2011-2020», ότι «οι ΑΠΕ … μειώνουν την Οριακή Τιμή Συστήματος και συνεισφέρουν
ισχύ στο σύστημα», με συνέπεια «η συνδρομή της ενίσχυσης των ΑΠΕ [να] αποτελεί
μέρος, μόνο, του Ειδικού Τέλους ΑΠΕ, όπως υπολογίζεται σήμερα, 41% κατά μέσο
όρο τη δεκαετία 2011 -2020». Και η παρουσίαση, με την οποία, μάλλον θα συμφωνούσε
ο τότε Γενικός Διευθυντής του ΙΟΒΕ, τονίζει ότι «η μεγάλη διείσδυση ΑΠΕ
κινητοποιεί σημαντικό ύψος κεφαλαίων με ευεργετική επίδραση στην οικονομική
δραστηριότητα και την απασχόληση, κάτι ιδιαίτερα χρήσιμο στην παρούσα συγκυρία.
Επιπλέον, ιδιαίτερα σημαντική εκτιμάται ότι θα είναι η προκύπτουσα μείωση των
πληρωμών για εισαγόμενα καύσιμα».
Αντίθετα, πριν δύο εβδομάδες, ο νυν Υπουργός Οικονομικών υπεραμύνθηκε των
επιβαρύνσεων που δέχτηκαν οι παραγωγοί φωτοβολταϊκών μέσω της έκτακτης εισφοράς
επί του τζίρου, και, για να «χρυσώσει το χάπι», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ότι
το μέτρο μείωσε τα προσδοκώμενα κέρδη των επιχειρηματιών αυτών, αλλά δεν τους
κατέστρεψε, καθώς «τους επιτρέπει να έχουν κέρδη, τα οποία βεβαίως είναι σαφώς
μικρότερα».
Η παραπάνω ανακολουθία μάς ήρθε στο μυαλό όταν, δύο μέρες μετά την παραπάνω
δήλωση του κ. Στουρνάρα, διαβάσαμε ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών, η οποία
ξιφουλκούσε σε βάρος του ΔΝΤ και της κ. Λαγκάρντ, λόγω της έκθεσης του Ταμείου,
η οποία έκανε λόγο για ανάγκη να παρθούν νέα μέτρα ύψους 6,7 δισ ευρώ έως το 2016 (εκ
των οποίων τα 2,9 δισ. ευρώ μέσα στο 2014), για μη ύπαρξη
πρωτογενούς πλεονάσματος κλπ. Μετ’ εκπλήξεως διαβάσαμε στην ανακοίνωση (βλ. εδώ) ότι η ελληνική
κυβέρνηση «δε σχολιάζει εκθέσεις διεθνών οργανισμών» (ωσάν οι εκθέσεις του ΔΝΤ,
από τότε που εισήλθαμε στον Μηχανισμό Στήριξης, να μην αφορούν την ίδια την
ύπαρξη της χώρας …), όπως «δεν το έπραξε αυτό ακόμη και όταν ο Οργανισμός
αποδέχονταν σφαλμένες παραδοχές και λανθασμένες εκτιμήσεις στη σύνταξη του
αρχικού Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής για τη χώρα μας». Πραγματικά μας προκαλεί
έκπληξη η παραπάνω ανακοίνωση, καθώς δεν ενθυμούμαστε τον νυν επικεφαλής του
Υπουργείου και Γενικό Διευθυντή του ΙΟΒΕ την εποχή της εισόδου μας στο Μνημόνιο
να αναφέρει κάτι ανάλογο. Αντιθέτως, η εντύπωσή μας από τις τότε εκθέσεις του
Ιδρύματος και τις δηλώσεις του ιδίου του κ. Στουρνάρα ήταν ότι το Πρόγραμμα ήταν ορθό στις παραδοχές του και πως μόνο η μη
πλήρης και λανθασμένη εφαρμογή του από την χώρα μας ευθυνόταν για τις στρεβλώσεις
που δημιουργούνταν στην οικονομία. Μάλιστα, εντύπωσή μας είναι πως μάλλον θεωρούσε
«λαϊκιστικές» και μη σοβαρές τις ενστάσεις κάποιων που διέβλεπαν λάθη στη δομή
του προγράμματος – όπως π.χ. ο νυν
πρωθυπουργός και τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στις …
περιδιαβάσεις του, την εποχή εκείνη στο Ζάππειο (1,2, 3 κλπ.) – προτού, βέβαια,
και την … Παύλειο μεταστροφή του ενώπιον της κας Μέρκελ πριν ένα χρόνο περίπου
στο Βερολίνο («Ουδείς αναμάρτητος»…). Αν κάποιος μπορεί να διαψεύσει τις εντυπώσεις
αυτές, ας σπεύσει προς διαφώτισίν μας !
Αν, λοιπόν, σήμερα, ο κ. Στουρνάρας και ο κ. Σαμαράς διαφωνούν πραγματικά
με την τρόικα, καλό θα ήταν να διαπραγματευτούν σκληρά με εκείνην – όπως υπέσχετο
παλαιότερα ο δεύτερος. Οι φήμες περί εκλογών, αν όντως προέρχονται από
κυβερνητικούς κύκλους, δεν έχουν κανένα νόημα, γιατί στις εκλογές θα ψηφίσει το
ελληνικό εκλογικό σώμα κι όχι η κ. Μέρκελ, το ΔΝΤ, η Κομισιόν και η ΕΚΤ, προς τους
οποίους η κυβέρνηση εκφράζει σήμερα διαφωνία. Η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την
τρόικα και όχι με τους Έλληνες εκλογείς !
Δηλαδή, αν, τελικά, πραγματοποιηθούν σύντομα εκλογές και ξανασχηματιστεί
κυβέρνηση με τη σημερινή, περίπου, κατανομή δυνάμεων, πώς αυτό θα επηρεάσει την
στάση της τρόικας επί το διαλλακτικότερον; Πώς αυτό συμβαδίζει με την ως τώρα
στάση της κυβέρνησης, η οποία είχε ως «σημαία» την πλήρη συμμόρφωση στις απαιτήσεις
της τρόικας, με «φόβητρο» ακραίες πολιτικές εξελίξεις;
Αλλά ποιος θα μπορούσε να αναμένει κάτι διαφορετικό σε μία χώρα όπου ένα
κείμενο, με το οποίο οι δανειστές της έθεταν όρους για την εξόφλησή τους, θεωρήθηκε
ιερό … «κείμενο στρατηγικής» χωρίς καμία προσπάθεια για διαπραγμάτευση και προσαρμογή
εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας της; Γιατί δεν μπορεί να θεωρείται διαπραγμάτευση
ούτε η τακτική του «γαϊδάρου του Χότζα» ούτε εκείνη της απλής χρονικής μετάθεσης μέτρων
που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να βαθαίνουν την ύφεση …