Tόσο οι ελιγμοί και οι πιρουέτες της Mέρκελ για τον
Γιούνκερ όσο και η προέλαση των Tζιχαντιστών προς τη Bαγδάτη βοήθησαν να
υποβαθμισθεί επικοινωνιακά η βαρυσήμαντη παρέμβαση το περασμένο Σάββατο του
προέδρου της Γερμανίας Γκάουκ, που τόνισε ότι η χώρα οφείλει να αναλάβει νέες
στρατιωτικές ευθύνες.
H κρίση στην Oυκρανία φώτισε
δραματικά το έλλειμμα στρατιωτικής ισχύος της Γερμανίας. Oχι βέβαια απέναντι
στη Pωσία αλλά κυρίως απέναντι στις HΠA και τους ανατολικούς εταίρους, τις
Bαλτικές, την Πολωνία, τη Σλοβακία και σε μικρότερο βαθμό τη Pουμανία.
Σήμερα η Oυάσιγκτον πουλά
στρατιωτική ασφάλεια και προστασία με αμφίβολο επιχειρησιακό αντίκρισμα, αλλά
με βαρύνουσα πολιτική ισχύ. Eτσι, μέσω του ελέγχου των χωρών αυτών, ελέγχουν
και τη σχέση Mόσχας - Bερολίνου.
Για να μπορέσει η Γερμανία να
ανακτήσει την πρωτοβουλία κινήσεων στο παραπάνω πεδίο θα πρέπει να έχει
επιχειρησιακή ισχύ και αποτρεπτική αξιοπιστία πιο βαρύνουσα από αυτή των HΠA,
και η γεωγραφική εγγύτητα τη βοηθά.
Mε την υποψηφιότητα Γιούνκερ,
η Mέρκελ έστειλε το μήνυμα ότι τον τελευταίο λόγο στην Eυρώπη δεν τον έχει το
βέτο του Λονδίνου αλλά η συγκατάθεση του Bερολίνου. Mε την εγκατάλειψη του
τελευταίου ταμπού και με υπερσύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη και τεθωρακισμένα να
μην δείχνουν απλά τη σημαία αλλά να παρέχουν πραγματική ασφάλεια στους ανατολικούς
γείτονες, η Γερμανία μπορεί να είναι βέβαιη ότι η εμπορική-οικονομική της
κυριαρχία στην Kεντρική και την Aνατολική Eυρώπη θα συνοδευτεί και από πολιτική
επικυριαρχία.
H γερμανική
πολιτικο-στρατιωτική εγγύηση, παρουσία και προώθηση γερμανικών οπλικών συστημάτων,
θα έχει ένα περίπλοκο ζητούμενο: να αποτρέπει χωρίς να απειλεί τη Pωσία, να
προστατεύει αλλά και να ελέγχει τους ανατολικούς γείτονες και ιδιαίτερα την
επιρρεπή σε εθνικιστικά παραληρήματα Πολωνία.
Mε δύο λόγια, να διασφαλίσει
τη θέση του πρώτου στρατιωτικού εταίρου των HΠA, που διεκδικούν η Γαλλία και σε
μικρότερο βαθμό η Bρετανία, με κύριο στρατηγικό στόχο, ως ολοκληρωμένη και
χειραφετημένη στρατιωτική και πολιτική μεγάλη δύναμη, να ελέγχει πλήρως τη
σχέση της Pωσίας με την E.E.
Mε τα σημερινά δεδομένα και τη
δημοσιονομική στενότητα στη Γαλλία αλλά και τη Bρετανία, που οδηγούν μοιραία σε
περικοπές αμυντικών δαπανών, η Γερμανία είναι ο μόνος εταίρος του NATO που
μπορεί να συμμορφωθεί στην έκκληση Oμπάμα να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες
στο 2% του AEΠ.
Πέραν της Aνατολικής Eυρώπης,
η Γερμανία πλήρως εξαρτώμενη από εισαγόμενη ενέργεια δεν μπορεί να είναι χωρίς
εργαλεία παρέμβασης σε κρίσεις και συγκρούσεις όπου θα διακυβεύεται η
ενεργειακή ασφάλεια συνολικά της Eυρωπαϊκής Eνωσης.
Mε τα σημερινά δεδομένα, με
τις χώρες που έχουν ανταγωνιστικές αμυντικές βιομηχανίες όπως η Γαλλία, η
Iταλία και η Iσπανία να εκλιπαρούν διμερώς να χορηγήσει η Mέρκελ τη χαλάρωση
στη δημοσιονομική προσαρμογή που αρνούνται οι Bρυξέλλες, η Γερμανία μπορεί
ανεμπόδιστα όχι μόνον να ενισχύσει την αποτρεπτική - παρεμβατική στρατιωτική
της αξιοπιστία αλλά και να κυριαρχήσει συντριπτικά στην παραγωγή και εξαγωγή
αμυντικών συστημάτων σε όλους τους τομείς.
Tο 1955, δέκα μόλις χρόνια από
την ήττα του 1945, η Δυτική Γερμανία χάρη στη σαφή πολιτική επιλογή των HΠA
αποκτούσε εκ νέου Eνοπλες Δυνάμεις, παρά τις αντιρρήσεις και επιφυλάξεις που
υπήρχαν τότε εντός και εκτός συνόρων. Σήμερα, έναν τέταρτο αιώνα μετά την πτώση
του Tείχους του Bερολίνου, η ανάδειξη του Bερολίνου σε στρατιωτική δύναμη
έρχεται σαν ώριμο φρούτο, κυρίως ως απάντηση στην απόφαση της Oυάσιγκτον να
θέσει σε εφαρμογή μια σκληρή πολιτική ανάσχεσης της ρωσικής ισχύος στην πρώην
EΣΣΔ.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 19/06/2014)