Διαβάστε προσεκτικά τό παρακάτω κείμενο: «Οἱ φόροι δέν εἶναι παιγνίδι. Κάθε φορολογία ἔχει μία φιλοσοφία ἐπιβολῆς. Τό Σύνταγμα ὁρίζει ὅτι οἱ πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στά δημόσια βάρη, ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις τους.

Διαβάστε προσεκτικά τό παρακάτω κείμενο: «Οἱ φόροι δέν εἶναι παιγνίδι. Κάθε φορολογία ἔχει μία φιλοσοφία ἐπιβολῆς. Τό Σύνταγμα ὁρίζει ὅτι οἱ πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στά δημόσια βάρη, ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις τους.

Ἔτσι, φορολογεῖται τό εἰσόδημα ἀνάλογα μέ την φοροδοτική ἱκανότητα τοῦ καθενός. Φορολογοῦνται τά κέρδη τῶν ἐπιχειρήσεων, ἐκεῖ ὅπου ὄντως ὑπάρχουν. Φορολογεῖται ἡ προστιθεμένη ἀξία κάθε προϊόντος καί ὁ φόρος βαρύνει τόν τελικό καταναλωτή.

Ὑπάρχουν εἰδικοί φόροι καταναλώσεως, ὅπως στα καύσιμα καί σέ εἴδη πολυτελείας. Τέλος ὑπάρχουν και οἱ φόροι περιουσίας, οἱ ὁποῖοι ὅμως πρέπει νά στηρίζονται σέ πραγματικά δεδομένα. Στήν Ἑλλάδα τό κράτος φορολογεῖ ἀποσπασματικά καί χωρίς καμμία λογική. Τά κριτήρια εἶναι ἀμιγῶς εἰσπρακτικά καί καταλήγουν στίς εὔκολες λύσεις. Κάποιες κατηγορίες φορολογουμένων κλέβουν ἀσύστολα τό δημόσιο. Καί ἀντί τό κράτος νά ἐπιδιώξη την εἴσπραξη φόρων ἀπό αὐτές, στρέφεται ἐναντίον ἐκείνων πού ἔχουν ἐμφανεῖς πόρους!

Μία ἀπό τίς μεγαλύτερες φορολογικές ἀδικίες πού θεσπίσθηκαν –δυστυχῶς– ἀπό τήν σημερινή Κυβέρνηση, εἶναι ὅτι οἱ μισθωτοί φορολογοῦνται μέ ὑψηλότερους συντελεστές ἀπό ὅ,τι οἱ αὐτοαπασχολούμενοι. Οἱ πρῶτοι καταβάλλουν φόρο ἕως καί τό 42% τοῦ εἰσοδήματός τους, οἱ δεύτεροι ἕως τό 33%. Προδήλως διότι οι μισθωτοί δέν ἔχουν περιθώρια ἀποκρύψεως εἰσοδήματος, ἐνῶ οἱ ἐλεύθεροι ἐπαγγελματίες ἔχουν! Μέ αὐτά τά κριτήρια φορολογεῖ τό ἑλληνικό κράτος.

Ὅμως ἡ σοβαρώτερη παρενέργεια τοῦ φορολογικοῦ μας συστήματος εἶναι αὐτό πού γίνεται τώρα μέ τά ἀκίνητα. Τό πρόβλημα δέν ἔγκειται στήν φορολογία καθ΄ ἑαυτήν, ἀλλά στό ὑπέρογκο ποσό τῶν 3 δίς εὐρώ πού ἔχει προϋπολογίσει νά εἰσπράξη ἡ Κυβέρνησις. Μάλιστα κάποιοι ἁρμόδιοι ἔχουν τό θράσος νά λένε ὅτι γιά να εἰσπραχθοῦν τελικῶς 3 δίς, πρέπει ἡ στόχευσις τοῦ φόρου νά εἶναι 3,5 δίς εὐρώ! Ὅπερ σημαίνει ὅτι θά ἐπιβαρυνθοῦν κατά 15% περισσότερο φόρο ἐκεῖνοι πού τελικά θά τόν πληρώσουν, ὥστε νά καλυφθῆ ἡ ἀπώλεια ἀπό ἐκείνους πού δέν θά τόν πληρώσουν!

Τό ποσό τῶν 3 δίς εὐρώ ἀπό τήν φορολογία ἀκινήτων ἔρχεται νά καλύψη τίς πολλαπλάσιες ἀπώλειες πού ἔχει τό δημόσιο ἀπό τήν φοροδιαφυγή. Γιά τό 2014 τό δημόσιο προβλέπει νά εἰσπράξη ἀπό τό σύνολο τοῦ φόρου εἰσοδήματος φυσικῶν προσώπων, δηλαδή ἀπό τό εἰσόδημα πού θά ἔχουν πραγματοποιήσει μέσα σέ ἕνα χρόνο ὅλοι οἱ Ἕλληνες, μόλις 6,8 δίς εὐρώ. Καί τήν ἴδια στιγμή θέλει νά εἰσπράξη ἀπό τά ἀκίνητα πάνω ἀπό 3 δίς εὐρώ! Ἀπό τήν μία πηγή –τό εἰσόδημα– τό κράτος χάνει λόγω φοροδιαφυγῆς τουλάχιστον 10 δίς εὐρώ ἐτησίως. Καί γιά νά καλύψη τό τμῆμα τῆς ἀπωλείας στρέφεται κατά τῶν ἀκινήτων, οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν ὁποίων μπορεῖ να ἔχουν φορολογηθῆ δύο καί τρεῖς φορές!

Ὅταν ἕνας φόρος εἶναι τόσο ἄδικος, εὐλόγως προκαλεῖ ἀντιδράσεις. Καί μέ τόν φόρο ἀκινήτων αὐτό συμβαίνει. Οἱ περισσότεροι κυβερνητικοί βουλευτές εἶναι ἀντίθετοι στήν ἐπιβολή του, ἐνῶ παράλληλα ἐπικρατεῖ μεγάλη σύγχυσις γιά τό τί ἀκριβῶς πρεσβεύει. Κάποιοι ζητοῦν νά συνδεθῆ μέ τό εἰσόδημα τῶν ἀκινήτων, χωρίς νά ἀντιλαμβάνονται ὅτι αὐτό ἤδη φορολογεῖται. Ἄλλοι ζητοῦν νά ἀπαλλαγοῦν τά ἀγροτεμάχια καί ὁ φόρος να βαρύνη μόνον τούς ἰδιοκτῆτες ἀστικῶν ἀκινήτων, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἤδη φορολογοῦνται ὑπέρμετρα. Καί μέσα σέ αὐτό τό κλίμα, ἕνας ὑπουργικός σύμβουλος, πού φέρεται ὡς συντάκτης τοῦ νομοσχεδίου, προσπαθεῖ νά δικαιολογήση τά ἀδικαιολόγητα.

Φοβούμεθα ὅτι θά συμβῆ καί ἐδῶ ὅ,τι ἔγινε τό 1990 στήν Βρεταννία μέ τήν ἐπιβολή τοῦ "poll tax" (κεφαλικοῦ φόρου), πού προκάλεσε τόσο ἔντονες ἀντιδράσεις, ὥστε ὁδήγησε τελικά σέ παραίτηση τήν Μάργκαρετ Θάτσερ.

Ἐκτός καί ἄν ὁ Πρωθυπουργός ἀντιδράση ἐγκαίρως και καταργήση τόν παράλογο φόρο. Εἶναι ἀδιανόητο νά πληρώνουν τά ἀκίνητα 3 δίς εὐρώ ἐτησίως, ἐπειδή τό κράτος ἀρνεῖται νά συλλάβη τήν ὀργιάζουσα φοροδιαφυγή».

Τό κείμενο πού μόλις διαβάσατε δημοσιεύθηκε στην παροῦσα στήλη τήν 1η Νοεμβρίου 2013, ὑπό τόν τίτλο «Θυμηθεῖτε τό poll tax». Ἀφορμή ἦταν ἡ κατάθεσις στην Βουλή τοῦ Προϋπολογισμοῦ τοῦ 2014, ἀπό τόν ὁποῖο προέκυπτε ὅτι τό δημόσιο ἐσκόπευε νά εἰσπράξη ἀπό τήν φορολογία ἀκινήτων τό ὑπέρογκο ποσό τῶν 3 δίς εὐρώ.

Ἡ «Ἑστία» θεώρησε τότε χρέος της νά προειδοποιήση γιά τό τί θά ἐπακολουθοῦσε ἄν ἡ Κυβέρνησις προχωροῦσε στήν θέσπιση ἑνός φόρου ἀκινήτων μέ τόσο παράλογο εἰσπρακτικό στόχο. Ὅμως παρά τίς προειδοποιήσεις, ὁ τότε ὑπουργός Οἰκονομικῶν ἔφερε τόν Δεκέμβριο στήν Βουλή τόν ΕΝΦΙΑ. Ἕναν φόρο καθαρά δημευτικό.

Σήμερα, πού οἱ ἰδιοκτῆτες ἀκινήτων συνειδητοποιοῦν τί ποσά φόρου καλοῦνται νά πληρώσουν, ὑπάρχει πλέον γενική κατακραυγή κατά τοῦ ΕΝΦΙΑ. Ὅπως ἔγραψε ἡ «Ἑστία» τήν 1η Νοεμβρίου 2013, «οἱ φόροι δέν εἶναι παιγνίδι». Ἀλλά δυστυχῶς δέν εἰσηκούσθη.