Άρθρα-Αναλύσεις

Οι Μεσανατολικές Εξεγέρσεις και η Τουρκία

Οι Μεσανατολικές Εξεγέρσεις και η Τουρκία

Η ανάδειξη της ηγετικής θέσεως της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή αποτέλεσε μία από τις πλέον εντυπωσιακές αλλαγές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής κατά την εποχή Ερντογάν-Νταβούτογλου. Η διεκδίκηση ρόλου μεσολαβητή σε κάθε μεσανατολική διένεξη είχε μετατραπεί σε σταθερά της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Αν και τα αποτελέσματα των τουρκικών μεσολαβητικών πρωτοβουλιών ήταν συνήθως πενιχρά, οι προσπάθειες αυτές ανεδείκνυαν το προφίλ μιας Τουρκίας με πολυεπίπεδη πολιτική και «στρατηγικό βάθος», η οποία διαμόρφωνε τις εξελίξεις παρά αποτελούσε παθητικό παρατηρητή. Επιπλέον, η Τουρκία διεκδικούσε και ηθικές δάφνες

«Επανάσταση Α.Ε.»

«Επανάσταση Α.Ε.»

Θα μπορούσαν να έχουν λίγο τακτ. Να δείξουν ευγένεια, έναν σεβασμό, τέλος πάντων. Θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο προσεκτικοί, λίγο λιγότερο κραυγαλέοι. Θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να είναι έντιμοι και ειλικρινείς. Αλλά δεν είναι. Δεν θέλουν να είναι. Δεν τους νοιάζει να είναι. Διότι τελικά ίσως τα κράτη να λειτουργούν ως επώνυμες εταιρείες και απλώς εμείς να μην το ξέρουμε. Και να συνεργάζονται με άλλες, τυχάρπαστες, ανώνυμες εταιρείες για να εξυπηρετήσουν τα μικρά τους συμφέροντα. Μικρά μπροστά στο αίμα που χύθηκε, την επανάσταση που προδόθηκε, τις ελπίδες που χάθηκαν...

Ο Πόλεμος στη Λιβύη και τα Άμεσα Ελληνικά Συμφέροντα

Ο Πόλεμος στη Λιβύη και τα Άμεσα Ελληνικά Συμφέροντα

Η εξωτερική πολιτική για να είναι πετυχημένη οφείλει να είναι ενεργητική και δημοκρατική. Να συνδέει τις θεματικές και δράσεις της με τα συμφέροντα της χώρας και την ηθική ως προς την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση. Δεν μπορεί να είναι ετσιθελική. Στη βάση του τι θα μας άρεσε. Αλλά ούτε και να παρακολουθεί απλώς παθητικά τις επιλογές τρίτων και να τις υιοθετεί με υποκλίσεις, είτε αυτός λέγεται Σαρκοζί είτε Καντάφι. Πρέπει να υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα και τις ανάγκες των πολιτών. Να εξετάζει το τι μπορεί να κερδίσει η χώρα από αυτές τις εξελίξεις. Το τι οφείλει να διεκδικεί η κυβέρνηση ως προς το κόστος του πολέμου και την ελληνική ΑΟΖ

Τι Θέλουν οι Διεθνείς Αγορές

Τι Θέλουν οι Διεθνείς Αγορές

Ο δείκτης της εκτίμησης των διεθνών αγορών για την ικανότητα μιας ευρωπαϊκής χώρας να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις αποτυπώνεται στο περίφημο και γνωστό σε όλους «spread», δηλαδή στο άνοιγμα μεταξύ του επιτοκίου που διαμορφώνεται για τα ομόλογα της Γερμανίας και του επιτοκίου που διαμορφώνεται για τα ομόλογα της συγκεκριμένης χώρας.

Αναζητώντας μια Νέα Παγκόσμια Ισορροπία: Περιμένοντας τον Κωνσταντίνο

Αναζητώντας μια Νέα Παγκόσμια Ισορροπία: Περιμένοντας τον Κωνσταντίνο

Από τότε που υπήρξε συστηματική έκδοση νομίσματος, υπήρξαν και κυβερνήσεις που προσπαθούσαν να ελέγξουν τις νομισματικές ροές. Φυσικά, και στον τομέα αυτόν,ορισμένες πολιτικές υπήρξαν αποφασιστικά αποτελεσματικότερες από άλλες. Χαρακτηριστικά αποτυχημένη πολιτική είναι η απόπειρα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284-305) να επιλύσει τις κοινωνικοοικονομικές προκλήσεις που αναστάτωναν την εποχή του

Συρία η Χώρα-Κλειδί των Εξελίξεων

Συρία η Χώρα-Κλειδί των Εξελίξεων

Tο μέλλον του αραβομουσουλμανικού κόσμου δεν διακυβεύεται στη Λιβύη, η οποία παραδοσιακά υπήρξε πάντοτε περιθωριακή στους ενδοαραβικούς συσχετισμούς, αλλά στη Συρία. Aπό τη δυνατότητα του καθεστώτος Aσαντ να ελέγξει την έκρηξη κοινωνικής και πολιτικής δυσαρέσκειας και να προχωρήσει σε ελεγχόμενες αλλαγές εξαρτάται το μέλλον των ευρύτερων περιφερειακών ισορροπιών

Η «Κερκόπορτα» του Μακεδονικού

Η «Κερκόπορτα» του Μακεδονικού

Προ ημερών συζητήθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η προσφυγή των Σκοπίων εναντίον της Αθήνας για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας (1995), η οποία απαγορεύει στην Ελλάδα να εμποδίσει την ένταξη της ΠΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς. Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Καραμανλή είχε δηλώσει πως θα ασκήσει βέτο στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι (2008), αλλά τελικώς δεν χρειάστηκε. Η ΠΓΔΜ έμεινε εκτός με συλλογική απόφαση της Συμμαχίας κι όχι λόγω ελληνικού βέτο

Η Αραβική Εξέγερση κι οι Ψεύτικοι Φίλοι της

Η Αραβική Εξέγερση κι οι Ψεύτικοι Φίλοι της

Σε ιστορικών διαστάσεων γεγονός αναδεικνύεται η αραβική εξέγερση. Aν και διανύει ήδη τον τέταρτο μήνα της, συνεχίζει να επεκτείνεται σαν χιονοστιβάδα, με τον δικτάτορα Σάλεχ της Υεμένης έτοιμο να συνοδεύσει τους Μπεν Αλι και Μουμπάρακ στην έξοδο και το καθεστώς της Συρίας να δέχεται ισχυρούς κραδασμούς.

Η Αραβική Εξέγερση κι οι Ψεύτικοι Φίλοι της

Η Αραβική Εξέγερση κι οι Ψεύτικοι Φίλοι της

Σε ιστορικών διαστάσεων γεγονός αναδεικνύεται η αραβική εξέγερση. Aν και διανύει ήδη τον τέταρτο μήνα της, συνεχίζει να επεκτείνεται σαν χιονοστιβάδα, με τον δικτάτορα Σάλεχ της Υεμένης έτοιμο να συνοδεύσει τους Μπεν Αλι και Μουμπάρακ στην έξοδο και το καθεστώς της Συρίας να δέχεται ισχυρούς κραδασμούς. Αν και η κατεύθυνση των εξελίξεων δεν είναι δεδομένη -ιδίως μετά την αιματηρή αντεπανάσταση του Καντάφι και την ξένη επέμβαση στον λιβυκό εμφύλιο- φαίνεται ότι βαίνουμε προς τεκτονικού χαρακτήρα ανατροπές στην περιοχή με την εντονότερη γεωπολιτική αστάθεια και τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα του πλανήτη

Μεσογειακή Ανατροπή

Μεσογειακή Ανατροπή

Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια ο Σαρκοζί πρότεινε το όραμα της «Ένωσης για τη Μεσόγειο» τη θεσμική δηλαδή σύνδεση της Νότιας Ευρώπης με τον αραβικό κόσμο. Η συλλογιστική ήταν απλή: Η σύγκλιση της Νότιας Ευρώπης με τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή θα ισορροπούσε τη Μεγάλη Ανατροπή που έφεραν στις ευρωπαϊκές ισορροπίες οι κοσμογονικές αλλαγές του 1989-90 στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, που είχαν αναβαθμίσει γεωπολιτικά την Ενιαία Γερμανία από ανατολική παρυφή σε κέντρο βάρους μιας διευρυμένης Ενωμένης Ευρώπης

Αύριο είναι η Σειρά της Τεχεράνης;

Αύριο είναι η Σειρά της Τεχεράνης;

Οι σφαίρες που σκοτώνουν μπορεί να είναι σιιτικές ή σουνιτικές, μετριοπαθείς ή ριζοσπαστικές, φιλοδυτικές ή «αντιμπεριαλιστικές». Το ίδιο και οι λαοί που πεθαίνουν. Τα καθεστώτα που τραβούν τη σκανδάλη, όμως, μοιάζουν μεταξύ τους. Το καθεστώς της Τρίπολης, εξάλλου, αντικατέστησε το μαγευτικό κάλεσμα για την παγκόσμια επανάσταση με τον ρόλο της φύλαξης των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης

Ιδέες Υπάρχουν

Ιδέες Υπάρχουν

Ο Κάρλο Ρούµπια είναι ιταλός φυσικός στοιχειωδών σωµατιδίων, τιµήθηκε µε το Νοµπέλ Φυσικής το 1984 και υπήρξε διευθυντής του ευρωπαϊκού κέντρου πυρηνικών ερευνών (CERN). Από τον περασµένο Ιούνιο διευθύνει το Ινστιτούτο προχωρηµένων µελετών βιωσιµότητας του Πότσδαµ, ενός κέντρου που υποστηρίζεται από τη γερµανική κυβέρνηση και στο οποίο εργάζονται φυσικοί, χηµικοί, οικονοµολόγοι και κοινωνικοί επιστήµονες απ’ όλον τον κόσµο. Ο στόχος τους είναι απλός: να παράγουν ιδέες. Και οι ιδέες πουπαρήγαγαν για τη µετά Φουκουσίµα εποχή παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Λιβύη και Γαλλογερμανικές Αντιθέσεις

Λιβύη και Γαλλογερμανικές Αντιθέσεις

Ο πόλεμος στη Λιβύη δεν έχει μόνο να κάνει με παγκόσμια συμφέροντα και τη στήριξη ή μη των εξεγερμένων σε αυτήν. Συνδέεται άμεσα με τις εσωτερικές συγκρούσεις στη Δύση συνολικά και στην Ε.Ε. ειδικότερα.

Η Νέα Διαχωριστική Γραμμή: Εθνική Κυριαρχία ή Επέμβαση;

Η Νέα Διαχωριστική Γραμμή: Εθνική Κυριαρχία ή Επέμβαση;

Αναμφίβολα ο πόλεμος είναι πάντοτε μια περιπέτεια, γεγονός που διαπιστώνουμε συνεχώς καθώς εξελίσσονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Λιβύη. Παρ΄ όλα αυτά η συγκεκριμένη εκστρατεία επανασυνδέεται με μια έννοια που είχε περιπέσει σε αχρηστία, δηλαδή το δικαίωμα ή το καθήκον της ανάμειξης.

Μαθήματα από το Ντεμπούτο του Καντάφι

Μαθήματα από το Ντεμπούτο του Καντάφι

Μετά από 40 χρόνια που δημιουργούσε χάος εντός και εκτός της Λιβύης, ο Μουαμάρ Καντάφι μπορεί να βρεθεί σύντομα εκτός εξουσίας. Κάλυψα δημοσιογραφικά την ανέλιξή του τον Σεπτέμβριο του 1969 εκ μέρους της Wall Street Journal και υπήρξε το ίδιο παράξενη με την μετέπειτα πορεία του.

Οι Αραβικές Επαναστάσεις Αποκαθιστούν τον Φυσικό Ρου της Ιστορίας

Οι Αραβικές Επαναστάσεις Αποκαθιστούν τον Φυσικό Ρου της Ιστορίας

Το κύμα των επαναστάσεων στον αραβικό κόσμο ήταν αυθεντικό, αλλά κι απαραίτητο. Οι επαναστάσεις αυτές ήταν αναγκαίες προκειμένου να αποκατασταθεί η φυσιολογική ροή της ιστορίας. Τον τελευταίο αιώνα, στην περιοχή μας, τη δυτική Ασία και τη νότιο Μεσόγειο, υπήρξαν δύο ανωμαλίες: Πρώτον, η αποικιοκρατία, που τις δεκαετίες του '30, του '40 και του '50 χώρισε την περιοχή μας σε αποικιακές οντότητες που έπληξαν τους φυσικούς δεσμούς που συνέδεαν λαούς και κοινότητες