Σχόλιο

Το Τέλος του Καθωσπρεπισμού

Το Τέλος του Καθωσπρεπισμού

Τα τελευταία 47 χρόνια υπήρξαν στιγμές στην ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων κατά τις οποίες θα μπορούσαν να έχουν βρεθεί αξιοπρεπείς και έντιμες διευθετήσεις. Αυτό δεν συνέβη και ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει το γιατί. Σήμερα, πάντως, η επίλυση αυτού του γόρδιου δεσμού είναι σχεδόν αδύνατη. Η σχέση έχει δηλητηριαστεί για τα καλά. Εχει όμως συμβεί και κάτι ακόμη. Η Τουρκία προσθέτει συνεχώς ζητήματα στην ατζέντα ή υπογραμμίζει άλλα με πολύ πιο έντονο τρόπο σε σχέση με το παρελθόν. Κλασικό παράδειγμα οι γκρίζες ζώνες. Πολλοί πίστεψαν ότι επρόκειτο για ένα διαπραγματευτικό χαρτί που έβαλαν κάποια στιγμή οι Τούρκοι για να το βγάλουν πριν από την τελική διαπραγμάτευση. Το χαρτί έμεινε, όμως, στο τραπέζι και παραμένει ένα από τα 

Δασική Πολιτική: Σκέψεις Εποχικές Αλλά και πιο Μόνιμες…

Δασική Πολιτική: Σκέψεις Εποχικές Αλλά και πιο Μόνιμες…

Ξεκίνησε το καλοκαίρι και μαζί και οι πρώτες πυρκαγιές, δυστυχώς, με την Αττική να έχει ήδη πάρει για εφέτος μία πρόγευση από τον πύρινο εφιάλτη σε Βούλα, Βάρη και Αρτέμιδα… Άραγε, οι περυσινές υποσχέσεις, μετά τις άνευ προηγουμένου καταστροφές σε Βαρυπόμπη και Βόρεια Εύβοια, έμειναν στα χαρτιά; Η σύσταση του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και Κλιματικής Κρίσης δεν σημαδεύτηκε μόνο από τον βαρύγδουπο τίτλο του και από την άστοχη, τελικά, κυβερνητική προσπάθεια αιφνιδιασμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την αρχική τοποθέτηση ενός αποστράτου διατελέσαντος Υπουργού της. Δυστυχώς οι διαχειριστικές επιδόσεις του τελικώς επιλεγέντος ως επικεφαλής του νέου Υπουργείου, του πολυδιαφημισμένου ευρω-γραφειοκράτη κ. Χρήστου Στυλιανίδη, κατά την βαριά κακοκαιρία που έπληξε την Αττική στις αρχές Φεβρουαρίου, δεν γεννούν και πολλή αισιοδοξία για το καλοκαίρι που τώρα αρχίζει

Ενεργειακή Πολιτική Μπάιντεν: Από τον Οικονομικό Παραλογισμό και την «Πράσινη» Ονείρωξη στην Άτσαλη Προσγείωση στην Πραγματικότητα

Ενεργειακή Πολιτική Μπάιντεν: Από τον Οικονομικό Παραλογισμό και την «Πράσινη» Ονείρωξη στην Άτσαλη Προσγείωση στην Πραγματικότητα

Εξεμάνη πρόσφατα ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάιντεν εναντίον των πετρελαϊκών εταιριών επειδή σκόπιμα δεν αυξάνουν την παραγωγή τους για να κρατάνε τις τιμές σε υψηλά επίπεδα, εκμεταλλευόμενες την ενεργειακή κρίση (εδώ). Είναι ο ίδιος πρόεδρος των ΗΠΑ που είχε εκλεγεί με προεκλογική δέσμευση το «πάγωμα» στη χορήγηση νέων αδειών για πετρέλαιο και αέριο σε ομοσπονδιακές γαίες, ακριβώς για να περιορίσει την παραγωγή υδρογονανθράκων την οποία είχε πριμοδοτήσει ο «αλλόκοτος» προκάτοχός του… Ο Τζο Μπάιντεν εξελέγη με «σημαία» την πράσινη ανάπτυξη και με μία φιλόδοξη περιβαλλοντική ατζέντα που ενθάρρυνε όχι απλά την ενίσχυση των ΑΠΕ και την απομάκρυνση από την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου αλλά ακόμη και την εισδοχή ακτιβιστών στα διοικητικά συμβούλια των πετρελαϊκών, ώστε να τις εξαναγκάσουν σε «περιβαλλοντικώς ορθή» στροφή

Η Κατάλληλη Ώρα…

Η Κατάλληλη Ώρα…

Κάτι δεν πάει καλά στις (συνήθως) βροχερές και συννεφιασμένες Βρυξέλλες. Η ΕΕ αφού πυροβόλησε τα πόδια της με την πράσινη μετάβαση και την απόλυτη εξάρτηση από εισαγόμενη ενέργεια (ρωσικό αέριο), αφού έκλεισε λιγνίτες, πυρηνικά εργοστάσια και απαγόρευσε (αποθάρρυνε) έρευνες για υδρογονάνθρακες όχι μόνο στη Βόρεια Θάλασσα αλλά και …παντού, μυαλό δεν έβαλε. Σε ένα κόσμο αλληλο-εξαρτήσεων, κυρίως ενεργειακών αλλά και εμπορικών τα βρήκε όλα …μπροστά της με την έναρξη της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Εκεί κατάλαβε (;) ότι όποιος έχει τα μέσα έχει και τη δύναμή και άρχισε να αντιδρά, αλλά δυστυχώς σπασμωδικά. Το ίδιο λοιπόν πάει να κάνει τώρα και με την αντικατάσταση των αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης αποκλειστικά με ηλεκτρικά. Το φρένο στην πώλησή τους από το 2035 (ενώ ο υπόλοιπος πλανήτης είναι σε εντελώς άλλη ταχύτητα) αυτό δείχνει. Το ίδιο όμως συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη λίγο πιο μακριά από τα καθαρούς flat δρόμους πέριξ του Ευρωκοινοβουλίου. Με τις υποδομές σε νηπιακή κατάσταση ειδικά στην ανατολική Ευρώπη και το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων στις περισσότερες περιοχές σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα, όλη αυτή η σπουδή για πράσινη μετάβαση έτσι χωρίς σχέδιο μοιάζει ακατανόητη.

Για την (Κοινωνική) Δικαιοσύνη ρε Γαμώτο!

Για την (Κοινωνική) Δικαιοσύνη ρε Γαμώτο!  

Στο energia.gr, δεν θα μπούμε στον πειρασμό να περάσουμε από την κρισάρα της σύγκρισης το τί κάνουν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να φρενάρουν την αδιανόητη αύξηση της τιμής των υγρών καυσίμων και συνακόλουθα του κόστους χρήσης των ιδιωτικών αυτοκινήτων. Θα ασχοληθούμε με το τί κάνει, αν κάνει, η Κυβέρνηση, για να προστατεύσει τους καταναλωτές από τη θύελλα που ενέσκηψε στη χώρα τους τελευταίους μήνες, μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Η γλύσχρα εφάπαξ επιδότηση που δόθηκε για την αγορά βενζίνης είναι ασφαλώς σταγόνα στον ωκεανό. Τη δε υπόσχεση για επανάληψη του ίδιου μέτρου, προσεχώς, συγνώμη, αλλά δεν τη σχολιάζουμε. Αυτό που έχει σημασία είναι τί ακριβώς υποστηρίζουν κυβερνητικά στελέχη, όπως για παράδειγμα, ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας. Μας είπε πρόσφατα πως οι 27 Υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε. συνιστούν να μη μειώνονται οι φόροι κατανάλωσης στα καύσιμα επειδή αυτό δεν ενέχει κοινωνική δικαιοσύνη. Η αλήθεια είναι πως θύμισε κατά κάποιο τρόπο την παλιά διαφήμιση με τους 28 κατασκευαστές πλυντηρίων που συνιστούσαν…SKIP, (ξεπερνούν κατά ένα τους 27 της Ε.Ε., αλλά ποιος ξέρει, υπάρχει και η Ουκρανία για να συμπληρώσει τον αριθμό).

Θερινές Ανησυχίες

Θερινές Ανησυχίες

Προειδοποιήσεις και καταγγελίες εκτοξεύονται καθημερινά από τις δύο ακτές του Αιγαίου. Η ρητορική αντιπαράθεση Ελλάδος και Τουρκίας γίνεται σε αυτή τη φάση πλέον στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο. Λειτουργικός δίαυλος επικοινωνίας δεν υπάρχει. Και ίσως δεν απέχουμε πολύ από το να ακουστούν και ιαχές πολεμικές, σπεύδουν να προφητεύσουν ορισμένοι. Ολως συμπτωματικώς το 2023 είναι έτος προεκλογικό και κρισιμότατο τόσο για την Τουρκία όσο και για τη χώρα μας. «Ευελιξία» δεν είναι δυνατόν να επιδειχθεί από καμία πλευρά. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το όλο θέμα είναι η διάρκεια και η έκταση ενός στρατιωτικού επεισοδίου, περί του οποίου διατυπώνονται ήδη φόβοι. Αλλά ας μη γινόμαστε μάντεις κακών

Η Αδύναμη Ευρώπη εν Μέσω της Παγκόσμιας Ενεργειακής Δίνης

Η Αδύναμη Ευρώπη εν Μέσω της Παγκόσμιας Ενεργειακής Δίνης

Ορισμένοι ομιλούν για ενεργειακή κρίση και άλλοι πάλι, που δηλώνουν γνώστες του παγκόσμιου γίγνεσθαι, αναφέρονται σε έναν ενεργειακό πόλεμο που έχει ξεσπάσει, παράλληλα με την σύρραξη επί του πεδίου στην Ουκρανία. Όπως και να ονομάσεις το ενεργειακό δράμα που εδώ και μήνες βιώνουμε ως απλοί καταναλωτές, τα χαρακτηριστικά είναι λίγο-πολύ τα ίδια με κοινό παρονομαστή τις αυξήσεις των τιμών στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τον ηλεκτρισμό. Σαφής διαφοροποίηση, τουλάχιστον στην Ευρώπη, από προηγούμενες ενεργειακές κρίσεις αποτελεί η υπέρμετρη αύξηση των τιμών του ηλεκτρισμού, κάτι που, ως γνωστόν, οφείλεται στην μεγάλη διείσδυση του φ. αερίου στο ηλεκτροπαραγωγικό μίγμα

Θα Μείνουμε από Ηλεκτρικό;

Θα Μείνουμε από Ηλεκτρικό;

Όταν η στήλη τον περασμένο Οκτώβριο, δηλαδή πολύ καιρό πριν την σημερινή κρίση, είχε θέσει το ερώτημα σε υψηλόβαθμο στέλεχος ελληνικής ενεργειακής εταιρείας η απάντηση ήταν κατηγορηματικά όχι διότι όπως μας εξήγησε δεν συνέτρεχαν ουσιαστικοί λόγοι. Αφού η χώρα, παρά την μεγάλη ακρίβεια σε αέριο και ηλεκτρικό που ήταν ήδη πολύ αισθητή, δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα ενεργειακού εφοδιασμού ενώ το ηλεκτροπαραγωγικό σύστημα με τις 11 μονάδες φυσικού αερίου (5 της ΔΕΗ και 6 ιδιωτικές) και τις 7 λιγνιτοπαραγωγικές συν τα υδροηλεκτρικά και τις ΑΠΕ ήταν καλά οργανωμένο και διέθετε παραγωγική επάρκεια. Κάτι που έχει εξ άλλου φανεί σε διάφορες θεομηνίες. Οκτώ μήνες αργότερα τα πάντα έχουν αλλάξει αφού η χώρα αντιμετωπίζει το φάσμα της έλλειψης ενεργειακών πόρων μετά την απόφαση της ΕΕ να κηρύξει τον ενεργειακό πόλεμο κατά της Ρωσίας μετά την εισβολή της τελευταίας στην Ουκρανία στο 24 Φεβρουαρίου. Προχώρησε μάλιστα

Και με τον Αστυφύλαξ και με τον Χωροφύλαξ

"Και με τον Αστυφύλαξ και με τον Χωροφύλαξ" 

Δεν είναι ντροπή να καταφύγουμε κι εμείς στο energia.gr για μια φορά, στα κλισέ. Ο πειρασμός είναι μεγάλος, για να γράψουμε και του στραβού το δίκιο. Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει γίνει…ρεντίκολο με όλα αυτά τα ασόβαρα που κάνει εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, με αποκορύφωμα τις σπασμωδικές και χωρίς πολιτικό βάθος ενέργειές της μετά την επιδρομή των Ρώσων στην Ουκρανία (για να αποκαταστήσουν, τάχα μου, τους δημοκρατικούς θεσμούς και να αποναζιστικοποιήσουν τη γειτονική τους χώρα). Τώρα, αν αυτά τα «ασόβαρα» που κάνουν οι Ευρωπαίοι είναι αδικαιολόγητα ή όχι, σαφώς και είναι δικαιολογημένα, καθότι όταν απειλείται ο «τρόπος ζωής», η ευμάρεια και ο εφησυχασμός σου, τότε ναι, ό,τι και να κάνεις έχει νόημα. Αυτή τη μακρά περίοδο της κρίσης που οι καταναλωτές δέχονται υβριδική επίθεση από όλα τα σημεία του ορίζοντα και που τα κέντρα λήψης αποφάσεων βαδίζουν και παραμιλούν καθώς αποπειρώνται να βρουν τις σωστές απαντήσεις στα προβλήματα εν μέσω των λάθος συγκυριών, όλοι μας συμπαραστεκόμαστε στους ηγέτες των χωρών-μελών. 

Αυξήσεις Επιτοκίων Ή Έλεγχοι Τιμών;

Αυξήσεις Επιτοκίων Ή Έλεγχοι Τιμών;

Η βασική κινητήρια δύναμη του πληθωρισμού στην Ευρώπη δεν είναι η υπερβάλλουσα ζήτηση, είναι κυρίως τα προβλήματα στην αγορά ενέργειας και, δευτερευόντως, οι ελλείψεις και οι συνακόλουθες ανατιμήσεις σε πρώτες ύλες, ενδιάμεσα ή και τελικά αγαθά, λόγω πολέμου στην Ουκρανία και COVID στην Κίνα. Λέτε, λοιπόν, να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα και να πέσει ο πληθωρισμός αν… αυξήσουμε τα ονομαστικά επιτόκια; Προφανώς όχι. Ομως, προσώρας τουλάχιστον, κάτι τέτοιο κάνει η Ευρώπη. Αντί, για παράδειγμα, να παρέμβει στις αγορές πετρελαίου, φυσικού αερίου και άλλων εμπορευμάτων, σχηματίζοντας ένα «καρτέλ  αγοραστών», όπως επιμένει ο Μάριο Ντράγκι, αδρανεί 

Η Υποβάθμιση της Ενεργειακής Πολιτικής και της Ασφάλειας Εφοδιασμού – Υπάρχει Διέξοδος;

Η Υποβάθμιση της Ενεργειακής Πολιτικής και της Ασφάλειας Εφοδιασμού – Υπάρχει Διέξοδος;

Σήμερα η ενεργειακή πολιτική της χώρας κινείται μεταξύ επιδοτήσεων σε οικιακούς καταναλωτές και επιχειρήσεις για να αντιμετωπίσουν τους υψηλούς λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος, και την λήψη έκτακτων μέτρων στην ενεργειακή τροφοδοσία ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση του ενεργειακού συστήματος σε περίπτωση που σταματήσει η ροή του Ρωσικού αερίου. Δυστυχώς, και παρά τις πολυετείς προσπάθειες διαφόρων φορέων - και του αρμόδιου Υπουργείου συμπεριλαμβανομένου - δεν υπάρχει επεξεργασμένη μια βαθύτερη στόχευση με αποτέλεσμα να παρατηρούνται πισωγυρίσματα και να λαμβάνονται αποφάσεις κυριολεκτικά στο πόδι σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης των εκάστοτε εμφανιζόμενων κρίσεων και προβλημάτων

Το Αίνιγμα του Ρωσικού Αερίου

Το Αίνιγμα του Ρωσικού Αερίου

Για πολύ κόσμο η τεράστια διείσδυση του Ρωσικού αερίου στο ενεργειακό σύστημα της Ευρώπης, ώστε αυτή να εμφανίζεται σήμερα σχεδόν ως όμηρος της Μόσχας, αποτελεί ένα μεγάλο αίνιγμα, παρόμοιο με αυτό που είχε υπαινιχθεί ο Winston Churchill το 1939 όταν δήλωσε ότι « η Ρωσία είναι ένας γρίφος, τυλιγμένος σε μυστήριο μέσα σε ένα αίνιγμα», αναφερόμενος στην περίφημη συνθήκη μη επιθέσεως της χιτλερικής Γερμανίας με την ΕΣΣΔ, παραμονές του Β Παγκόσμιου Πολέμου (σύμφωνο Molotov- Ribbentrop) Το αίνιγμα αυτό ξετυλίγεται και λύνεται εν πολλοίς εάν παρακολουθήσουμε την ιστορική πορεία του όλου θέματος

Ο Τελευταίος να Κλείσει την Πόρτα

Ο Τελευταίος να Κλείσει την Πόρτα

Χρονικό προαναγγελθείσας αποχώρησης ήταν η ανακοίνωση της TotalΕnergies, ότι εγκαταλείπει την Ελλάδα και τα δύο block, Δυτικά και Νοτιοδυτικά της Κρήτης, που της είχαν παραχωρηθεί  με σύμβαση, τον Οκτώβριο του 2019. Το energia.gr είναι σε θέση να γνωρίζει πως οι Γάλλοι είχαν εκφράσει σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με στελέχη της ελληνικής αγοράς, την πρόθεσή τους να αποχωρήσουν ήδη ένα χρόνο νωρίτερα (βλ. εδώ). Ισχυρίζονταν ότι ένιωθαν απογοητευμένοι από το πάγωμα των ερευνών και προδομένοι από την Κυβέρνηση που τόσες υποσχέσεις τους είχε δώσει στην αρχή. Μη φανεί παράξενο αν τα χνάρια της TotalEnergies ακολουθήσει οσονούπω και η εταίρος της στην περιοχή, ExxonMobil, για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Και τώρα τί γίνεται, θα ρωτήσει κανείς. Τί θα γίνουν τα δυνητικά, πανάκριβα ασημικά του ελληνικού υπεδάφους και εκείνα που κρύβουν οι βαθιές ελληνικές θάλασσες; Στην ΕΔΕΥ θεωρούν ότι δεν είναι όλα χαμένα, αφού υπάρχει ενδιαφέρον από άλλους ξένους πετρελαϊκούς ομίλους για τους εγχώριους υδρογονάνθρακες, καθώς η ρωσική  εισβολή στην Ουκρανία, υποστηρίζουν τα στελέχη της, αναθέρμανε το ενδιαφέρον για τα ορυκτά καύσιμα. Αλλά ακόμη και εάν αυτό το ενδιαφέρον δεν βρει ανταπόκριση μεταξύ των ξένων, θα υπάρχει πάντα το αποκούμπι των ΕΛ.ΠΕ., όπως αφήνουν 

Οδεύουμε προς Μια Νέα Παγκόσμια Οικονομική Ύφεση;

Οδεύουμε προς Μια Νέα Παγκόσμια Οικονομική Ύφεση;

Τα σημάδια είναι ανησυχητικά όπου και να κοιτάξεις. Στις ΗΠΑ λόγω της ταχείας ανάκαμψης της οικονομίας, που, όμως, συνοδεύεται από υψηλό πληθωρισμό και υπέρμετρη αύξηση του μισθολογικού κόστους, με την Fed να προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση μέσω απανωτών αυξήσεων των επιτοκίων. Μόνο που η πολιτική συνεχούς αύξησης των επιτοκίων υποσκάπτει την ανάκαμψη και αυτό για πολλούς οικονομολόγους αποτελεί ολέθριο λάθος που αργά η γρήγορα θα οδηγήσει σε ύφεση. Με την εφημερίδα Economist (τεύχος της 9/4/2022) να παρουσιάζει μια εξαιρετική ανάλυση για αυτό το θέμα

Ενώ το Φάσμα της κ. Λεπέν Καλύπτει την Ε.Ε.

Ενώ το Φάσμα της κ. Λεπέν Καλύπτει την Ε.Ε.

Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών εξελήφθη από τις συστημικές δυνάμεις της Ε.Ε. –πολιτικές και όχι μόνον– ως εκδήλωση μείζονος πολιτικής παρεκκλίσεως. Το δε ενδεχόμενο εκλογής της κ. Μαρίν Λεπέν στο προεδρικό αξίωμα της Γαλλίας τη μεθεπόμενη Κυριακή έχει αντιμετωπισθεί ως αποτρόπαιο ενδεχόμενο που απειλεί ευθέως το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μα εάν το μέλλον της Ε.Ε. διακυβεύεται απλώς και μόνον επειδή μια μεγάλη χώρα όπως η Γαλλία ενδέχεται να αναδείξει για την επόμενη πενταετία ηγέτιδα εμφορούμενη και από εθνικιστικά ή πατριωτικά αισθήματα, τότε είναι μάλλον βέβαιο πως κάτι πήγε λάθος στους υπολογισμούς εκείνων που επεξεργάζονται την ενοποίηση της Ευρώπης. Δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά που εκδηλώνεται αντίδραση μείζονος «ανυπακοής» στο πλαίσιο της Ενώσεως. Στις 29 Μαΐου 2005, και επί της προεδρίας Ζακ Σιράκ, το 54% των Γάλλων απέρριψε το λεγόμενο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Τρεις μέρες

Επιστροφή στον Λιγνίτη…

Επιστροφή στον Λιγνίτη…

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ραγδαία αύξησις των τιμών του φυσικού αερίου κατέδειξε ποσό σημαντικό είναι για την χώρα να διαθέτει εγχώρια αποθέματα ενέργειας. Έχοντας αγνοηθεί προκλητικά από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών η ύπαρξις κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και η προώθηση των απαραίτητων ερευνών, τα εγχώρια αποθέματα αξιοποιήσιμης ενέργειας περιορίζονται στους λιγνίτες. Ασφαλώς υπάρχουν και οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), μόνο που η συμβολή τους στο ηλεκτροπαραγωγικό μίγμα είναι άκρως μεταβλητή και εξαρτάται ακόμη από την ύπαρξη σταθερών φορτίων βάσης που μόνο θερμικές μονάδες λιγνίτη, φυσικού αερίου και πυρηνικά -για χώρες που διαθέτουν ώριμη επιστημονική κοινότητα και δεν διακατέχονται από προκαταλήψεις- μπορούν να εξασφαλίσουν