Σχόλιο

Ο Μύθος για Οικονομική Ανάπτυξη και Απασχόληση Μέσω των ΑΠΕ

Ο Μύθος για Οικονομική Ανάπτυξη και Απασχόληση Μέσω των ΑΠΕ

Τόσο η υιοθέτηση από την ΕΕ του Green Deal στις αρχές του χρόνου όσο και το πακέτο στήριξης των €750 δισ. λίγους μήνες αργότερα, ελέω κορωνοϊού, έχουν δημιουργήσει την εσφαλμένη εντύπωση ότι η Ευρωπαϊκή οικονομία, και μαζί με αυτήν και της Ελλάδας, πρόκειται να ανακάμψει και μάλιστα τάχιστα λόγω μαζικών επενδύσεων στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ),στην ηλεκτροκίνηση, στην κυκλική οικονομία και σε ότι άλλο γενικά διαθέτει ο μπαξές της "πράσινης" οικονομίας. Και ενώ δύσκολα αμφισβητείται η ανάγκη για την "ενεργειακή μετάβαση" μέσω της υιοθέτησης τεχνολογιών καθαρής ενέργειας και ΑΠΕ, σε τι βαθμό αυτές συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη χωράει πολύ συζήτηση.

Ο ΑΔΜΗΕ Συνώνυμο των Μεγάλων Επενδύσεων στην Ενέργεια

Ο ΑΔΜΗΕ Συνώνυμο των Μεγάλων Επενδύσεων στην Ενέργεια

Θα περίμενε κανείς, η πανδημία του κορονοϊού να έχει αποτελματώσει τις επενδύσεις στην ενέργεια. Όμως, η πρόσφατη συμβασιοποίηση του συνόλου των τμημάτων του έργου διασύνδεσης της Κρήτης με την Αττική, καθώς και η υπογραφή της δανειακής σύμβασης Eurobank -Αριάδνης Interconnection, εταιρείας ειδικού σκοπού του ΑΔΜΗΕ που θα κατασκευάσει το πολυαναμενόμενο εθνικό έργο-σταθμός, εξάλειψαν σε μεγάλο βαθμό τις ανησυχίες και αποκατέστησαν ένα μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης για το μέλλον της υλοποίησης των ενεργειακών πρότζεκτ στη χώρα.

Κομβικός ο Ρόλος της Ενέργειας στην Αλλαγή του Παραγωγικού Μοντέλου της Χώρας

Κομβικός ο Ρόλος της Ενέργειας στην Αλλαγή του Παραγωγικού Μοντέλου της Χώρας

Στο Energia.gr έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί στις δυνατότητες που έχει ο ενεργειακός τομέας, μέσα από την υιοθέτηση κατάλληλων πολιτικών και μέτρων, να ενισχύσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Ήδη, και χωρίς ιδιαίτερη  ενθάρρυνση από την πολιτεία, οι ενεργειακές παραγωγικές δραστηριότητες στηρίζουν σημαντικά την Ελληνική οικονομία συνεισφέροντας το 6,0%  του ΑΕΠ και καλύπτοντας σχεδόν το 40% των εξαγωγών προσφέροντας σταθερή ( και όχι εποχιακή) εργασία μέσω 70,000 θέσεων πλήρους απασχόλησης και περισσότερες από 30,000 έμμεσες (στοιχεία ΙΕΝΕ 2019). Με τον ενεργειακό τομέα να αποτελεί τον συνεκτικό ιστό που επιτρέπει και διευκολύνει πλήθος άλλων  δραστηριοτήτων στην μεταποίηση και στις υπηρεσίες, δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε ότι αυτός αποτελεί την ραχοκοκαλιά της οικονομίας

Ιταλία: Ένας Σύγχρονος Ρωμαίος «Ιανός» στη Γειτονιά μας

Ιταλία: Ένας Σύγχρονος Ρωμαίος «Ιανός» στη Γειτονιά μας

Ποταμοί μελάνης έχουν χυθεί για να αναδειχτεί ο νέο-oθωμανισμός της Τουρκίας, ελάχιστα όμως έχουν γραφεί για την διπρόσωπη Ιταλία και το ρόλο της στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Δεν είχαν περάσει παρά ελάχιστα 24ωρα αφότου, οι πέραν του Ιουνίου γείτονές μας, καταδέχτηκαν να υπογράψουν τη χάραξη ΑΟΖ με την Ελλάδα, ύστερα από σχεδόν 40 χρόνια ήξεις-αφήξεις, και η Ιταλία έσπευσε να συμμετάσχει σε κοινή ναυτική άσκηση, στην Μεσόγειο Θάλασσα, με την Τουρκία. Οι δύο χώρες είχαν, ήδη, πραγματοποιήσει και άλλη αεροναυτική άσκηση στην ίδια περιοχή, μόλις τον περασμένο Απρίλιο. Όλα τούτα, ενώ, υποτίθεται, η Ιταλία συμμετέχει με άλλες ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ στον έλεγχο των θαλασσίων περασμάτων προς την Λιβύη, προκειμένου να αποτρέψουν - που λέει ο λόγος- την ενίσχυση με πολεμικό υλικό των δυνάμεων του Σάραντζ, από την Άγκυρα.

Ψύχραιμοι Ανάμεσα στις Συμπληγάδες

Ψύχραιμοι Ανάμεσα στις Συμπληγάδες

Φασισμός σημαίνει δεν ανέχομαι το διαφορετικό, τη διαφορετική άποψη, τον διαφορετικό τρόπο ζωής. Μακαρθισμός σημαίνει ότι στοχοποιώ όποιον διαφωνεί με τις ιδέες μου και τον δαιμονοποιώ. Είχαμε δεξιό και αριστερό μακαρθισμό σε αυτή τη χώρα. Οι «πατριώτες» έβαζαν με ευκολία την ταμπέλα του προδότη σε όποιον είχε άλλη άποψη. Οι «επαναστάτες» έκαναν το ίδιο στους ιδεολογικούς τους αντιπάλους. Η ιδεολογική απόσταση ήταν μεγάλη μεταξύ τους, αλλά η μέθοδος διασυρμού του αντιπάλου δεν άλλαζε. Αποτέλεσμα; Ο τόπος να παρασύρεται σε πλαστές πραγματικότητες γιατί κανείς δεν τολμούσε να πει την αλήθεια. Οι λίγοι πολιτικοί που το τόλμησαν έχουν ως μόνη παρηγοριά την υστεροφημία τους. Σήμερα είναι απίθανα πιο δύσκολο να πεις τη γνώμη σου χωρίς τον φόβο της ακραίας διαπόμπευσης.

Η Ελληνο-Ιταλική Συμφωνία για την ΑΟΖ δεν Πρόκειται να Εμποδίσει Ουδόλως την Τουρκική Προκλητικότητα

Η Ελληνο-Ιταλική Συμφωνία για την ΑΟΖ δεν Πρόκειται να Εμποδίσει Ουδόλως την Τουρκική Προκλητικότητα

Χωρίς να αμφιβάλλουμε στο παραμικρό για την αναγκαιότητα και χρησιμότητα της Ελληνο-Ιταλικής συμφωνίας, που υπεγράφη την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα (9/6) για τον καθορισμό θαλασσίων ζωνών στο Ιόνιο και την επακόλουθη ανακήρυξη ΑΟΖ από τα δυο κράτη στην περιοχή, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι σε αντίθεση με την διάχυτη ευφορία που επικράτησε σε όλο το πολιτικό φάσμα, η κίνηση αυτή της Αθήνας δεν πρόκειται ουδόλως να επηρεάσει την Τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στον ευρύτερο Ελληνικό  θαλάσσιο χώρο. Ναι μεν η συγκεκριμένη συμφωνία στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα στην Άγκυρα λόγω του ότι αναγνωρίζει την επήρεια των νήσων - με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ( UNCLOS) να αναγνωρίζει  στα νησιά αιγιαλίτιδα ζώνη μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια και δυνατότητα καθορισμού ΑΟΖ- πλην όμως δεν συμβάλλει στην δημιουργία αποτρεπτικού κλίματος.  

Η Πραγματική  Εικόνα για την Απολιγνιτοποίηση

Η Πραγματική Εικόνα για την Απολιγνιτοποίηση

Τον περασμένο Σεπτέμβριο από το βήμα του ΟΗΕ ο πρωθυπουργός, στο πλαίσιο ομιλίας του για την περιβαλλοντική πολιτική της χώρας,  ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα μέχρι το 2028 θα έχει προχωρήσει στην πλήρη απολιγνιτοποίηση της ηλεκροπαραγωγής της. Υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις και κυρίως από τους εργαζόμενους και τις τοπικές κοινωνίες εν όψει της απώλειας χιλιάδων θέσεων εργασίας στις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης. Αρκετοί άλλοι,επίσης ανησυχούντες, αναρωτήθηκαν εάν υπάρχει ένα βαθύτερο σχέδιο πίσω από την απόφαση αυτή του πρωθυπουργού που σήμαινε την εγκατάλειψη μιας στρατηγικής ενεργειακής πηγής, που ναι μεν είναι ρυπογόνος αλλά είναι εγχώρια,με μεγάλα αποθέματα ενώ για σειρά ετών υπήρξε πυλώνας ενεργειακής ασφάλειας και οικονομικής ανάπτυξης

Το Νέο Σκηνικό

Το Νέο Σκηνικό

Απέκλεισε με τρόπο κατηγορηματικό εκ νέου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης το ενδεχόμενο προκηρύξεως πρόωρων εκλογών. Η λογική κατίσχυσε του οίστρου κάποιων στενών συνεργατών του και υπουργών, που αντιλαμβάνονται την πολιτική όχι με όρους παραγωγής συγκεκριμένου έργου, αλλά ως διαρκή αντιπαράθεση φωνασκούντων. Απέκλεισε επίσης ο κ. Μητσοτάκης ανασχηματισμό της κυβερνήσεώς του και αυτό προκάλεσε σε ορισμένους έκπληξη. Διότι κάποιοι από τους υπουργούς του απεδείχθησαν όχι αρκούντως επαρκείς, σε σημείο που αναγκάσθηκε να παρέμβει διορθωτικά ο ίδιος. Το «κατόπιν αποφάσεως του πρωθυπουργού…» μπορεί να ενισχύει –κατά την άποψη ορισμένων– την εικόνα του κ. Μητσοτάκη, αλλά αναδεικνύει εκ παραλλήλου αδυναμίες ορισμένων από τους κατόχους υπουργικών χαρτοφυλακίων.

Oι ...Αρνητικοί Πόλοι μιας Πανδημίας

Oι ...Αρνητικοί Πόλοι μιας Πανδημίας

Mετά τις αρνητικές τιμές του πετρελαίου, η πανδημία του κορονοϊού έριξε σε αρνητικό έδαφος και τις τιμές του ηλεκτρισμού. Η μεγάλη βουτιά στη ζήτηση που καταγράφηκε σε όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, έφθασε στο πιο βαθύ σημείο της στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Γερμανία. Όλα τούτα συνέβαιναν την ώρα που η παραγωγή από τον άνεμο, τον ήλιο και την πυρηνική ενέργεια έφθανε σε αναπάντεχα υψηλά επίπεδα. Αρνητικές τιμές στην ηλεκτρική ενέργεια, όπως και στις αγορές πετρελαίου, σημαίνουν ένα πράγμα: πως ο παραγωγός πληρώνει τον πελάτη, ασχέτως αν πρόκειται για βιομηχανική μονάδα, ή οικιακό χρήστη, να καταναλώνει ηλεκτρικό ρεύμα, προκειμένου να μη συσσωρευτεί σε μεγάλες ποσότητες στο δίκτυο και προκαλέσει καταστροφές εξοπλισμού, ή ακόμη και μπλακ άουτ.

Ryanair: Ηρωϊκή Πτήση Αναχαίτισης της Βοήθειας στην Lufthansa

Ryanair: Ηρωϊκή Πτήση Αναχαίτισης της Βοήθειας στην Lufthansa   

Ικέτες στις αυλές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων προσπίπτουν ο ένας μετά τον άλλο οι αερομεταφορείς της Γηραιάς ηπείρου, ζητώντας κρατικό ζεστό χρήμα για να σωθούν από το δεινό πλήγμα που τους κατάφερε η πανδημία του νέου κορονοϊού. Οι οικονομικές ζημίες για τον αεροπορικό κλάδο εκτιμώνται σε περισσότερα από 350 δισ. δολάρια, με το νούμερο αυτό να αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω, όσο θα καθυστερεί η αποκατάσταση των διεθνών πτήσεων. Καθώς αυτές έκαναν μια μεγαλοπρεπή βουτιά και μειώθηκαν κατά το εξωφρενικό 80-90%, στον απόηχο της υγειονομικής κρίσης, οι αεροπορικές εταιρείες δεν είχαν άλλη διέξοδο από το να προσφύγουν στην θαλπωρή του κρατικού κορβανά.

Με Μισάνοιχτη την Πόρτα…

Με Μισάνοιχτη την Πόρτα…

Πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, ο κορονοϊός και τα ανθρώπινα θύματά του αποσύρονται από την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας η οποία κυριαρχείται, πλέον, από τις ανησυχίες για την ευρωστία των οικονομιών, στον απόηχο της θανατηφόρου πανδημίας. Λες και στην Αγγλία, πατρίδα της έωλης φιλοσοφίας περί «ανοσίας της αγέλης», δεν καταγράφηκαν σχεδόν 2.700 νέα κρούσματα την Δευτέρα που μας πέρασε, ούτε το ότι οι νεκροί της εξακολουθούν να μετρώνται σε μερικές εκατοντάδες καθημερινά. Τα ίδια, αναλογικά, συμβαίνουν και στην Σουηδία - η εικόνα στην Γαλλία, στην Ισπανία και στην Ιταλία είναι σαφώς καλύτερη, ύστερα από ένα εφιαλτικό τρίμηνο. Αφήνουμε ασχολίαστη την ιλαροτραγική εικόνα σε ΗΠΑ, Ρωσία, Βραζιλία.

Εθελοντικός Αφοπλισμός;

Εθελοντικός Αφοπλισμός;

Ενα βασικό εφόδιο της διπλωματικής εργαλειοθήκης κάθε ανεπτυγμένης χώρας στον πλανήτη είναι πάντα η απειλή χρήσης στρατιωτικής ισχύος. Οχι η χρήση της, αλλά η ύπαρξή της ως πιθανότητας. Μπορεί κανείς να φανταστεί τον μεταπολεμικό κόσμο με τις ΗΠΑ να έχουν μικρότερο στρατό από τις ευρωπαϊκές χώρες; Διανοείται κανείς την άνοδο της Κίνας δίχως την παράλληλη ανάπτυξη του εθνικού οπλοστασίου της, το οποίο πλέον ανταγωνίζεται ευθέως παλαιές εξαγωγικές αμυντικές βιομηχανίες όπως η αμερικανική και η ρωσική; Και, για να έλθουμε πιο κοντά στα ελληνικά μεγέθη, μπορεί κανείς να διανοηθεί το Ισραήλ δίχως τις πανίσχυρες ένοπλες δυνάμεις και την αμυντική τεχνογνωσία που εξακολουθεί να παράγει;

Ο Σουηδικός Αντίλογος

Ο Σουηδικός Αντίλογος

Η Ελλάδα πέτυχε σχεδόν πλήρη θωράκιση από τον κορωνοϊό. Ομως, το ψυχολογικό πλήγμα των ασφυκτικών περιορισμών προστίθεται στο οικονομικό κόστος του lockdown. Καθώς η φτώχεια σκοτώνει, η ύφεση που θα υπερβεί το 9% μπορεί να προκαλέσει θνησιμότητα μεγαλύτερη από εκείνη της COVID-19. Πρόσφατη έρευνα από τον καθηγητή Διαχείρισης Κινδύνων του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, Φίλιπ Τόμας, δείχνει ότι μια ύφεση που υπερβαίνει το 6,4% προκαλεί απώλεια περισσότερων ανθρώπων από εκείνους που διασώζονται λόγω του lockdown.

Οι Λεκτικοί Ακροβατισμοί μιας Συγκυρίας

Οι Λεκτικοί Ακροβατισμοί μιας Συγκυρίας

Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία μας διαθέτει από τις 5 Μαΐου στη φαρέτρα της μια νέα, ιδιαίτερα σημαντική περιβαλλοντική νομοθεσία που θα καθορίσει τα επόμενα βήματα της χώρας στα χρόνια που θα έρθουν. Κατά τα κοινοβουλευτικά ειωθότα, ο νόμος προκάλεσε σχίσμα μεταξύ των αντιπάλων κομματικών σχηματισμών. Για τους εμπνευστές του νομοσχεδίου αποτελεί  το φάρμακο δια πάσα περιβαλλοντική νόσο. Για την αντιπόλιτευση –ιδίως την μείζονα- εγκληματικό κατασκεύασμα. Ως συνήθως η αλήθεια βρίσκεται –ενίοτε- στη μέση!

Επόμενη Πρόκληση: η Παιδεία

Επόμενη Πρόκληση: η Παιδεία

Υπήρξε η απόπειρα εισβολής ανεξέλεγκτου αριθμού μεταναστών στην περιοχή του Εβρου. Και αμέσως μετά η απειλή πανδημίας του κορωνοϊού. Λειτούργησαν και οι δυο προκλήσεις σαν καταλύτης για μιαν ανεπαίσθητη μετάλλαξη των παγιωμένων στην Ελλάδα πολιτικών αντανακλαστικών μας. Ισως αθέλητη, ίσως ελάχιστη, πάντως μετάλλαξη. Αμφισβητήθηκε, για πρώτη φορά, σιωπηρά αλλά έμπρακτα, η διαχειριστική παντογνωσία των επαγγελματιών της εξουσίας. Κλονίστηκε η κατεστημένη βεβαιότητα ότι τα ξεφτέρια της ψηφοθηρίας ή τα έκγονα επαγγελματιών της πολιτικής μπορούν (δυνητικά) να είναι «υπουργοί πάσης χρήσεως», ικανοί να διαχειριστούν τις αρμοδιότητες και τις ευθύνες οποιουδήποτε υπουργείου. Οι δυο απειλές, μεταναστευτικό και κορωνοϊός, κατέστησαν φαιδρή τη βεβαιότητα ότι μπορούν (είναι εφικτό) να υπάρχουν και υπουργοί «παντός καιρού» – ειρήνης, πολέμου, πανδημίας

Να Επιστρέψουμε, Αλλά Πού;

Να Επιστρέψουμε, Αλλά Πού;

Καταλαβαίνω (και έχω πλήρη σεβασμό) για τους ανθρώπους που θέλουν να επιστρέψουν εκεί όπου βρισκόμασταν στα τέλη Φεβρουαρίου για λόγους οικονομικής επιβίωσης των ίδιων και των οικογενειών τους. Αναρωτιέμαι, όμως, για όλους τους υπόλοιπους: Πού ακριβώς βιαζόμαστε να επιστρέψουμε; Να επιστρέψουμε στα καθημερινά πηγαινέλα δισεκατομμυρίων δυστυχισμένων εργαζομένων-commuters σε όλο τον κόσμο που στοιβάζονται κάθε πρωί και κάθε απόγευμα σε μετρό και σε αυτοκίνητα για να είναι στο γραφείο «στην ώρα τους», χωρίς κανείς να είναι σε θέση να υποστηρίξει με επιχειρήματα μια εργασιακή συνθήκη που κληρονομήσαμε από έναν κόσμο που έχει ήδη πεθάνει; Να επιστρέψουμε στις ατελείωτες συσκέψεις  που καθιερώθηκαν ως ο κολοφώνας μιας προηγμένης εργασιακής ρουτίνας και τώρα συνειδητοποιούμε έκπληκτοι τη... μεγαλειώδη συμβολή τους στην παραγωγικότητα των εταιρειών τους;