Σχόλιο

H Ελλάδα Επέστρεψε στην Πραγματικότητα

H Ελλάδα Επέστρεψε στην Πραγματικότητα

H προηγούμενη προεκλογική περίοδος είχε ένα κυρίαρχο σύνθημα πάνω στο οποίο τα κόμματα εξουσίας, κι όχι μόνο, πόνταραν όλα τους τα χρήματα. «Μνημόνιο - αντιμνημόνιο» ήταν το δίλημμα που τέθηκε στον ελληνικό λαό και ασφαλώς ο... νικητής ήταν από την αρχή γνωστός. Ποιος άλλωστε θα επιθυμούσε τα σκληρά μέτρα που προβλέπει ένα μνημόνιο, όταν υπήρχαν κόμματα που υπόσχονταν τον παράδεισο με τα λεφτά των άλλων; Πάνω στο δίλημμα αυτό, στήθηκε όλη η μάχη του Ιανουαρίου και όπως απέδειξε η ίδια η πραγματικότητα ήταν πλαστό, αποπροσανατολιστικό και εντελώς καταστροφικό για τη χώρα. Κόμματα και πολιτικοί έφτιαξαν καριέρες ποντάροντας στο «θυμικό» του ψηφοφόρου αλλά και στην έλλειψη αποδοχής, και βεβαίως σωστής ενημέρωσης, της σκληρής πραγματικότητας για την ελληνική οικονομία

Ο Ενεργειακός Πανικός της Βουλγαρίας και Μία Σύγκριση με την Ελλάδα

Ο Ενεργειακός Πανικός της Βουλγαρίας και Μία Σύγκριση με την Ελλάδα

Μια σειρά επαφών και δηλώσεων πολιτικών και διπλωματικών εκπροσώπων της Βουλγαρίας από τις αρχές του έτους μέχρι σήμερα δείχνουν τον ενεργειακό πανικό της γειτονικής χώρας. Αιτία του πανικού δεν είναι μόνο το ότι μετά τη ματαίωση του «δυτικής έμπνευσης» Nabucco, αλλά και του δυνάμει ανταγωνιστικού του, του ρωσικού South Stream, η Βουλγαρία δεν μπορεί να διεκδικήσει ρόλο «ενεργειακού κόμβου» στη ΝΑ Ευρώπη. Ακόμη πιο θεμελιώδης λόγος της βουλγαρικής ανησυχίας είναι ότι μακροπρόθεσμα η γειτονική μας χώρα δεν θα μπορεί εύκολα να ικανοποιήσει τις ίδιες της τις ανάγκες σε φυσικό αέριο. Πραγματικά, μετά την «τιμωρητική» - προς τη Σόφια – ματαίωση του ρωσικού πρότζεκτ του South Stream από τη Μόσχα, η Βουλγαρία βλέπει πως σε λίγα χρόνια, όταν, μετά το 2019, οι αγωγοί μέσω Ουκρανίας πιθανόν να έχουν καταργηθεί, δεν θα έχει διασφαλίσει νέες πηγές αερίου. Επιπλέον, ως τότε δεν θα έχει καταφέρει να απεξαρτηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία αν δεν αναπτύξει τις κατάλληλες υποδομές και διασυνδέσεις

Δεν Ανατρέπονται οι Γεωπολιτικές Ισορροπίες Από την Ανακάλυψη του Νέου Κοιτάσματος Αερίου στην Αίγυπτο

Δεν Ανατρέπονται οι Γεωπολιτικές Ισορροπίες Από την Ανακάλυψη του Νέου Κοιτάσματος Αερίου στην Αίγυπτο

Δεν ήταν λίγοι αυτοί που έσπευσαν να εκφράσουν την άποψη για ανατροπή των ενεργειακών και γεωπολιτικών ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο μετά την πρόσφατη ανακοίνωση της Ιταλικής εταιρείας υδρογονανθράκων ENI για την ανακάλυψη του νέου μεγάλου κοιτάσματος φυσικού αερίου, Ζορ, εντός της ΑΟΖ της Αιγύπτου. Όμως τόσο το εκτιμώμενο μέγεθος του κοιτάσματος, οι τεράστιες ανάγκες της εγχώριας Αιγυπτιακής αγοράς των 85 εκατομμυρίων κατοίκων, ο συσχετισμός με τα άλλα κοιτάσματα της περιοχής σε Ισραήλ και Κύπρο, και τα υπό εξέλιξη τεχνικά έργα εκμετάλλευσης ενισχύουν την θέση ότι η νέα αυτή πράγματι μεγάλη ανακάλυψη δεν πρόκειται να επιφέρει κοσμογονικές αλλαγές στις γεωπολιτικές ισορροπίες της περιοχής. Αντίθετα το νέο αυτό κοίτασμα και η προοπτική εκμετάλλευσης του μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, ενδεχομένως μέχρι το 2017, πρόκειται να ενισχύσουν οικονομικά και ενεργειακά την Αίγυπτο η κυβέρνηση της οποίας δοκιμάζεται υπό την πίεση μίας υποβόσκουσας Ισλαμικής εξέγερσης

Ὁ Ἐπικίνδυνος κ. Τσίπρας

Ὁ Ἐπικίνδυνος κ. Τσίπρας

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ εἰσήγαγε στά ἑλληνικά ἤθη τήν πολιτική ἀνευθυνότητα. Εἴτε μέ μιά δήλωση τύπου mea culpa εἴτε μέ τήν δήλωση ὅτι ἀναλαμβάνει «τήν πολιτική εὐθύνη», θεωροῦσε ὅτι τό ὅποιο πρόβλημα ἔληγε καί ὁ ἴδιος ἀποκαθαίρετο ἀπό τό «λάθος». Σέ ἐποχές πολιτικῆς εὐπρεπείας βέβαια, ἡ ἀνάληψις τῆς πολιτικῆς εὐθύνης γιά λάθη ἤ παραλείψεις συνεπαγόταν καί τήν αὐτόματη παραίτηση τοῦ ὑπευθύνου ἀπό κάθε δημόσιο ἀξίωμα, καί συνήθως καί ἀπό τήν πολιτική. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο διέσωζε τήν τιμή καί τήν ἀξιοπρέπειά του. Αὐτά βεβαίως εἶναι ψιλά γράμματα καί γιά τόν Ἀλέξη Τσίπρα, ὁ ὁποῖος σέ ἑπτά μῆνες διέπραξε τερατώδη λάθη πού δέν ἔχουν προηγούμενο ἀπό καταβολῆς ἑλληνικοῦ Κράτους. Ὅλα ἄρχισαν μέτό περίφημο προεκλογικό «εὐφυολόγημα» ὅτι «θά χορεύουν οἱ ἀγορές» μέ τόν «ζουρνά» πού θά τούς παίζει ἡ κυβέρνησίς του

Μήνυμα Αισιοδοξίας για το Επιχειρείν Εν Μέσω Κρίσης τα Θετικά Αποτελέσματα των Ενεργειακών Εταιρειών

Μήνυμα Αισιοδοξίας για το Επιχειρείν Εν Μέσω Κρίσης τα Θετικά Αποτελέσματα των Ενεργειακών Εταιρειών

Από χθες (27/8) η χώρα έχει εισέλθει σε προεκλογική περίοδο οδεύοντας προς εθνικές εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου, για δεύτερη φορά εντός του έτους. Μία χρονιά που κάθε άλλο παρά κανονική μπορεί να χαρακτηρισθεί καθώς μετά την παλαβή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τον ανεύθυνο τρόπο που αντιμετώπισαν τους θεσμικούς εταίρους και πιστωτές της χώρας η οικονομία κατέρρευσε με αποκορύφωμα το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls- που ισχύουν ακόμα. Και εάν τελικά δεν συνεφωνείτο και υπεγράφετο το Μνημόνιο ΙΙΙ η οικονομική κατάρρευση θα ήτο πλήρης με συνεπακόλουθο την ολοκληρωτική αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού. Και ναι μεν η οικονομία φαίνεται να διασώθηκε για τρίτη φορά μέσα σε πέντε χρόνια με τεράστιο πράγματι κόστος για πολίτες και επιχειρήσεις όμως το πολιτικό σύστημα αδυνατεί προφανώς να καταλάβει ότι όταν η οικονομική βάση της χώρας είναι τόσο επισφαλής και οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη εσύ δεν μπορείς να σπρώχνεις τις πολιτικές εξελίξεις στα όρια τους οργανώνοντας απανωτές εκλογές με το έτσι θέλω και χωρίς να το επιτάσσουν οι συνταγματικές προθεσμίες

Τό Έπτάμηνο τῆς Οικονομικής Κατάρρευσης

Τό Έπτάμηνο τῆς Οικονομικής Κατάρρευσης

Σήμερα ὁ ΣΥΡΙΖΑ συμπληρώνει ἑπτά μῆνες ἀπό τότε πού ἀνέλαβε τήν διακυβέρνηση τῆς χώρας. Στίς 210 περίπου αὐτές ἡμέρες ἡ ἑλληνική οἰκονομία διολίσθησε σφόδρα, ἀπώλεσε τήν δυναμική πού εἶχε ἀναπτύξει καί ἀποσταθεροποιήθηκε. Όπως παρατηρεί σε κύριο άρθρο της η εφημερίδα «Εστία», οἱ ἀτυχεῖς πειραματισμοί τῆς Κυβερνήσεως Τσίπρα καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἐξ ἀρχῆς ἀντιμετώπισε τούς θεσμικούς ἑταίρους καί πιστωτές τῆς χώρας εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα ἡ Ἑλλάδα νά ὁδηγηθεῖ σέ καθεστώς κεφαλαιακῶν περιορισμῶν, σέ νέα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα καί σέ περισσότερη καί αὐστηρότερη οἰκονομική ἐπιτήρηση. Τό βραχυπρόθεσμο οἰκονομικό κόστος μέ τό ὁποῖο ἐπιβαρύνθηκε ἡ ἑλληνική οἰκονομία ἀπό τούς χειρισμούς Τσίπρα-Βαρουφάκη ὑπολογίζεται στά 100 δισ. εὐρώ

Η Νέα Προσφυγή στις Κάλπες Υπονομεύει Σοβαρά την Προσπάθεια Ανάκαμψης της Οικονομίας

Η Νέα Προσφυγή στις Κάλπες Υπονομεύει Σοβαρά την Προσπάθεια Ανάκαμψης της Οικονομίας

Μετά από μία περίοδο έντονης αβεβαιότητας και ταλαιπωρίας για επιχειρήσεις και εργαζόμενους, λόγω του αψυχολόγητου δημοψηφίσματος, των capital controls, της υποχρεωτικής αργίας των τραπεζών και το κλείσιμο του Χρηματιστηρίου, που ευτυχώς τελείωσε με την συμφωνία της Ελληνικής κυβέρνησης με την ΕΕ στις 13/8 και την ψήφιση των προαπαιτούμενων και της ίδιας της συμφωνίας, οι πολίτες αυτής της χώρας περίμεναν ότι θα ξεκινήσει επιτέλους μια περίοδος περισυλλογής και ανασυγκρότησης με κύριο στόχο την ανάκαμψη της οικονομίας. Μία οικονομία η οποία έχει πληγεί βάναυσα τους τελευταίους μήνες τόσο από την παντελή άγνοια των ιθυνόντων ως προς τους βασικούς κανόνες λειτουργίας της όσο και από τους διάφορους πειραματισμούς που στόχο δήθεν είχαν τον ‘σοσιαλιστικό μετασχηματισμό’ και την αντιμετώπιση της περιβόητης ‘ανθρωπιστικής κρίσης’

Προς Εκλογές εκ Νέου

Προς Εκλογές εκ Νέου

Ενώπιον εκλογικού διλήμματος, εκ νέου, περίπου έξι μήνες αφ’ ότου έκλεισαν οι κάλπες. Είναι στον χαρακτήρα της φυλής –και ακριβέστερα των ηγετών της– η διαρκής κινητικότης επί ματαίω τις περισσότερες φορές· είναι μία απόπειρα φυγής από την πραγματικότητα, η οποία απαιτεί προσπάθεια και μεθοδικότητα για την εφαρμογή ενός προγράμματος που οι πάντες κρίνουν απαραίτητο και όλοι το υπονομεύουν

H Χώρα Χρειάζεται Σταθερότητα

H Χώρα Χρειάζεται Σταθερότητα

Όποιος μπόρεσε να κωδικοποιήσει τα μηνύματα που έστειλε η γερμανική Bουλή, αλλά και οι βουλευτές όλων των χωρών που έδωσαν το «πράσινο φως» στο νέο δάνειο προς την Eλλάδα, θα διέκρινε ένα βασικό ζήτημα που τίθεται: Oτι η οικονομία πρέπει να σταθεροποιηθεί, το πολιτικό σύστημα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και κυρίως να προχωρήσουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις

Το «Σεισμογενές Ρήγμα» Δύσης – Ρωσίας Ενεργοποιείται Όλο και Πιο Άναρχα

Το «Σεισμογενές Ρήγμα» Δύσης – Ρωσίας Ενεργοποιείται Όλο και Πιο Άναρχα

Η μεταπολεμική διεθνής τάξη χαρακτηριζόταν από μια σειρά από θεσμικά διατυπωμένες αλλά και από άτυπες συμφωνίες ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, ενώ ακόμη και τώρα, που ο ένας πόλος έχει καταρρεύσει, διέπεται από ένα σύνολο ρυθμίσεων που παραμένουν σταθερές. Ο Ψυχρός Πόλεμος, μολονότι ήταν η πρώτη πραγματικά παγκόσμια διαίρεση που γνώρισε η ανθρωπότητα, είχε κάποιες «κόκκινες γραμμές» τις οποίες σεβάστηκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Με τη λήξη του, ωστόσο, και, κυρίως, μετά την έκρηξη της Ουκρανικής κρίσης, πληθαίνουν τα σημάδια που δείχνουν πως το status quo που ισχύει μετά το 1945 τίθεται εν αμφιβόλω. Αντί άλλων παραδειγμάτων, θα αναφέρουμε τρία πολύ πρόσφατα επεισόδια, τα οποία ούτε απασχόλησαν έντονα την διεθνή ειδησεογραφία ούτε τα ίδια μπορούν καθεαυτά να θεωρηθούν ως σημαντικές ή βίαιες αλλαγές στο μεταπολεμικό status quo. Ωστόσο, αν ιδωθούν συνδυαστικά, πιστεύουμε πως απηχούν την «μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων», για να θυμηθούμε τον μεγάλο Αλεξανδρινό

Πρόβα Σύγκρουσης στην Ευρωζώνη

Πρόβα Σύγκρουσης στην Ευρωζώνη

«Το Βερολίνο αντιμετωπίζει απομόνωση, καθώς η Αθήνα και οι δανειστές βρίσκονται κοντά σε συμφωνία για χρηματοδότηση ύψους 86 δισ. ευρώ», είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος των χθεσινών Financial Times. «Ακόμη περιμένουμε τους νικητές στην διαμάχη για την Ελλάδα», είναι ο τίτλος της χθεσινής Wall Street Journal. Η διαφορά προσέγγισης είναι ορατή

Χρειαζόμαστε Εκλογές ή Ένα Νέο «Αφήγημα;»

Χρειαζόμαστε Εκλογές ή Ένα Νέο «Αφήγημα;»

Τα μέχρι σήμερα δεδομένα δείχνουν ότι κυβέρνηση και δανειστές βρίσκονται κοντά σε μια συμφωνία που υπό προϋποθέσεις μπορεί να άρει την αβεβαιότητα για τη χώρα και να βάλει τις βάσεις για μια σταθερή πορεία της οικονομίας. Αλλωστε και ο επιχειρηματικός κόσμος αυτό είναι που ζητά εδώ και μήνες. Μια συμφωνία που θα εκκινήσει την οικονομική δραστηριότητα

Ενέργεια και Επενδύσεις

Ενέργεια και Επενδύσεις

Έστω και εάν δεν το πολυπιστεύει, η κυβέρνηση έχει αρχίζει να ψελλίζει διάφορα μισόλογα και να κάνει δηλώσεις περί επενδύσεων. Και μάλιστα προερχόμενες από ξένους επιχειρηματίες με τους οποίους ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Γιάννης Δραγασάκης έχει ήδη αρχίσει επαφές. Επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να συνειδητοποιεί, έστω και καθυστερημένα, ότι χωρίς επενδύσεις δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας. Και επειδή ο ενεργειακός τομέας από τη φύση του περικλείει δραστηριότητες με υψηλή ένταση κεφαλαίου θα μπορούσε εάν διαμορφώνετο μία κατάλληλη στρατηγική να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην προσέλκυση σοβαρών επενδύσεων, καθώς και στην προώθηση μεγάλων αλλά και μεσαίου μεγέθους έργων και ασφαλώς στην δημιουργία απασχόλησης

Τελικώς, «Εναρμονιζόμεθα»

Τελικώς, «Εναρμονιζόμεθα»

Υστερα από περιπλάνηση πέντε ετών και πλέον, φαίνεται ότι φθάνουμε σταδιακώς στο τέλος των πάσης φύσεως ψευδαισθήσεων. Δεν πρόκειται απλώς για την κρατούσα αντίληψη ότι στη διάρκεια της εξαμήνου ασκήσεως της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ διαλύθηκε η ψευδαίσθηση ότι μια «κυβέρνηση της Αριστεράς» μπορούσε να αυτενεργήσει κινούμενη εκτός του ασφυκτικού πλαισίου των Μνημονίων. Επί της ουσίας, η Αριστερά ως «φορέας αλλαγής» που συντελείται χάρη στη «δύναμη των μαζών» υπήρξε πάντα μύθος. Ανερχόμενες ομάδες, που είχαν δημιουργηθεί λόγω κοπώσεως και δυσλειτουργιών του εκάστοτε «παλαιού καθεστώτος», καταλαμβάνουν την εξουσία με τρόπο κινηματικό ενίοτε

Το... Ορφανό Μνημόνιο

Το... Ορφανό Μνημόνιο

Μπορεί οι διαπραγματεύσεις στην Αθήνα με το κουαρτέτο να εξελίσσονται σχετικά ικανοποιητικά, αλλά αυτή τη φορά το Μνημόνιο έχει έναν πρόσθετο λόγο να οδηγηθεί κατά την εφαρμογή του σε πλήρη αποτυχία. Ο λόγος είναι ότι θα πρόκειται για ένα Μνημόνιο «ορφανό», καθώς κανείς από τους υπογράφοντες υπουργούς δεν το υιοθετεί, ούτε το πιστεύει. Λείπει αυτό το στοιχείο που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «ιδιοκτησία» και στα ελληνικά προβάλλεται ως ανάγκη να γίνει κτήμα όλων των συντελεστών, για όσο το δυνατόν επιτυχή εφαρμογή του Μνημονίου

Το Αφανές Κόστος της «Επανάστασης»

Το Αφανές Κόστος της «Επανάστασης»

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι ανάμεσα σ’ αυτούς που χόρευαν και πανηγύριζαν το βράδυ του δημοψηφίσματος (5.7.2015) στο Σύνταγμα δεν ήταν κάτοικοι των υποβαθμισμένων περιοχών της δυτικής Αθήνας. Κι αυτό διότι τα γέλια θα τους βγουν ξινά. Οχι μόνο επειδή η κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» τούς πότιζε επί έναν μήνα τοξικά του Ασπρόπυργου, χωρίς να κάνει το παραμικρό. Θα έχουν κι άλλες επιπτώσεις στην καθημερινότητά τους από τη «μεγαλοπρεπή διαπραγμάτευση» του κ. Γιάνη Βαρουφάκη και την «αριστερή αντίσταση» του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη. Το μετρό, για παράδειγμα, ένα έργο πνοής για την πρωτεύουσα και σωτήριο για τα χαμηλά βαλάντια, μπαίνει στο χρονοντούλαπο της τραπεζικής αργίας, που τόσο αφρόνως και ηρωικώς προέκρινε η κυβέρνηση