Δευ, 17 Μαρτίου 2014 - 12:11
Κάθε φορά που από το παρατηρητήριο του λιγνιτωρυχείου μού δίνεται η ευκαιρία να βρεθώ αντιμέτωπος με τη βάναυση θέα των παραγωγικών διαδικασιών εξόρυξης και παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, προβληματίζομαι αν θα πρέπει να βλέπει κανείς το ορυχείο απλά και ίσως και πρωτόγονα, σαν μια τρύπα γεμάτη με πεπερασμένα αποθέματα λιγνίτη και πάντοτε διαθέσιμα σε κάποια μορφή με το ανάλογο κόστος, ή από την άλλη, ως προηγμένο και ανθρώπινο, ως πηγή ανεξάντλητων δυνατοτήτων, όπως κάποιος που διακρίνει πέρα από τα βασικά του συστατικά, τις ευρύτερες πολιτικές και οικονομικές του διασυνδέσεις.