Τρι, 16 Νοεμβρίου 2021 - 19:51
Θα μου επιτραπεί να αμφιβάλλω, αν υπάρχει στην Ελλάδα σήμερα πολίτης, έστω και ένας μοναδικός, που να ξέρει τι ψηφίζει, όταν πηγαίνει στην κάλπη. Σίγουρα ψηφίζει ένα κόμμα, αλλά το ερώτημα είναι, σε ποιες πολιτικές συγκατατίθεται ψηφίζοντας το συγκεκριμένο κόμμα: Αν διάβασε ποτέ τις ιδρυτικές διακηρύξεις, το πολιτικό πρόγραμμα, τις επαγγελίες κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής του συγκεκριμένου κόμματος. Τι θα αλλάξει στο εκπαιδευτικό σύστημα, στο φορολογικό, στη δημόσια διοίκηση, στις ένοπλες δυνάμεις, στα νοσοκομεία, στις βιομηχανίες, στο συνταξιοδοτικό, στην τοπική αυτοδιοίκηση – πώς και πόσο διαφοροποιείται ή μπορεί να διαφοροποιηθεί η πολιτική (λειτουργία του «δημόσιου τομέα») στη χώρα, αν αλλάξει ο διαχειριστής της εξουσίας. Κατά κανόνα, τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα δεν εμφανίζουν προεκλογικά προγράμματα, εμφανίζουν γενικόλογες, ευφραντικές επαγγελίες ισοδύναμες με ένα αισιόδοξο τίποτα. Το μόνο κόμμα που τόλμησε να εξαγγείλει ανατρεπτικές μεταβολές στη λειτουργία του κράτους και στη δόμηση της κοινωνίας ήταν το ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1981. Επαγγέλθηκε «αλλαγή» και την έκανε, ανέτρεψε και αποδιοργάνωσε κατεστημένους θεσμούς, κατέλυσε ιεραρχίες και κάθε μορφής αξιοκρατία, χλεύασε και περιθωριοποίησε τις στοχεύσεις αριστείας, την άμιλλα, τα κοινοτικά προηγούμενα