Πεμ, 31 Μαρτίου 2011 - 08:31
Μία από τις πτυχές της εν εξελίξει κρίσης στην Λιβύη, αλλά και γενικά των εξεγέρσεων στην ευρύτερη περιοχή στην Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική που έχουν συζητηθεί εκτενώς στην χώρα μας - αλλά και διεθνώς - είναι το κατά πόσον η Τουρκία αποκομίζει κέρδη ή όχι από την ως τώρα διαμορφούμενη κατάσταση. Ειδικότερα, κρίνεται το κατά πόσον είναι επιτυχημένη η στρατηγική του «νεοοθωμανισμού» που εφαρμόζει.
Στην κρίση της Λιβύης, η πολιτική του Ερντογάν εμφάνισε έκδηλα σημάδια αμηχανίας. Ομολογουμένως, πέτυχε κάποια κέρδη σε επίπεδο μηχανισμών του ΝΑΤΟ (και , μάλιστα, σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων). Εν τούτοις, η Τουρκία, ήλπιζε σε μία ομαλή εναλλαγή εξουσίας στην βορειοαφρικανική χώρα, με εκείνη να παίζει ένα ρόλο μεσολαβητή ανάμεσα στον Καντάφι και την Δύση - αν και, στην ουσία, θα προτιμούσε την διατήρηση του καθεστώτος του Λίβυου συνταγματάρχη